Ik was mijn zondigheid beu en zag in sommige christelijke ogen zuiverheid. Ik dacht 'laat ik me eens openstellen' en ging in kersttijd met een collega mee naar een viering. Maar ik vond het een truttige gezelligheidsvereniging. Obligate blijheid over de dood van Jezus en de Liefde Gods, veel gezang en weinig wol.
Ik verveelde me al snel rot en de duivel kreeg vrij spel bij mij. Ik werd overmand door wrevel, en schaamte toen ik met mijn arm ten hemel mijn liefde voor Jezus bezong.
Mijn dieptepunt werd bereikt toen de vrouw naast me zich in het kruis begon te duwen. Was de vrouw extatisch en werd ze overmand door erotische gevoelens, of had de duivel ook haar te pakken en dreef deze middels haar zo de spot met deze bijeenkomst? Misschien moest ze gewoon heel nodig pissen. In ieder geval was het heel vervreemdend. Soms vraag ik me af of ik het wel echt heb meegemaakt.
De collega had gezongen als solist en was na afloop erg gelukkig. Ik wilde zijn roes niet bederven en was blij voor hem, maar wist al wel dat de pinstergemeente niet mijn redding was.
Thursday, December 27, 2007
Thursday, December 06, 2007
God Bless the Child
Mooie tekst toch. Maar goed, alleen maar even de code uitproberen. Amazing: it works!
Sunday, September 30, 2007
zomaar
uit Parerga und Paralipoma, kleine philosophische Schriften
uitgave: A.W. Hayn, Berlijn 1851
arthur schopenhauer over godsdienst:
[...]Dus pas de leer van Augustinus, die ook door Luther is bekrachtigd, is het volkomen christendom, en niet het 'oerchristendom' zoals tegenwoordig wordt gemeend door de protestanten, die 'openbaring' sensu proprio opvatten en beperken tot één individu - zoals ook niet het zaad eetbaar is, maar de vrucht. Maar het zwakke punt blijft altijd dat zij niet openlijk maar alleen heimelijk allegorisch mogen zijn, en daarom hun leer in alle als sensu propio wáár moeten presenteren, wat vanwege de absurditeiten, die voor allegoriën kenmerkend zijn tot voortdurend bedrog leidt en een groot nadeel van godsdiensten is. Wat nog erger is, op den duur komt aan het licht dat zijn sensu propio helemaal niet waar zijn, en dan gaan ze kapot. In zoverre zou het beter zijn, het allegorische karakter maar direct toe te geven. Maar hoe kan men het volk bijbrengen dat iets tegelijk waar en niet waar kan zijn? Omdat wij evenwel zien dat alle godsdiensten min of meer zo in elkaar zitten, moeten wij toegeven dat de mens in het absurde in zekere zin in zijn element is, en dat bedrog voor hem onmisbaar is - wat op andere terreinen wordt bevestigd.
Een voorbeeld van en een bewijs voor het bovengenoemde oorsprong van het absurde, namelijk de verbinding van het Oude en het Nieuwe Testament, levert ons onder andere de christelijke, door Luthers leidsman Augustinus uitgewerkte leer van predestinatie en genade. Volgens deze leer krijgt de een wél en de ander niet het voorrecht van de genade, die neerkomt op een kant en klaar bij de geboorte meegekregen privilege, en wel in de allerbelangrijkste aangelegenheid. Het ergerlijke en absurde hiervan komt alleen voort uit de oudtestamentische vooronderstelling dat de mens het produkt is van een vreemde wil en door deze uit niets tot zijn aanzien is geroepen. Maar in aanmerking genomen dat morele superioriteit in werkelijkheid is aangeboren, wordt de zaak totaal anders en veel zinvoller bij de brahmaanse en boedistische vooronderstelling van de zielsverhuizing. Wat iemand bij zijn geboorte uit een andere wereld en een ander leven aan voorrechten meebrengt, is volgens die leer niet de genadegave van een ander, maar de vrucht van zijn eigen daden in die andere wereld. Aan dat dogma van Augustinus is nog een ander dogma gekoppeld, namelijk dat uit de goddeloze en dus aan de eeuwige verdoemenis ten prooi gevallen massa maar weing mensen door de uitverkiezing en de predestinatie rechtvaardig worden bevonden en dus zalig worden, terwijl de anderen de welverdiende verdoemenis, dus de eeuwige hellepijn ten deel valt. Sensu prio opgevat wordt het dogma hier weerzinwekkend. Want het laat niet alleen de misstappen of zelfs het ongeloof van een vaak nauwelijks twintigjarige leven boeten met nooit eindigende helse straffen, maar bovendien is deze bijna algehele verdoemenis eigenlijk het gevolg van de erfzonde, en dus het noodzakelijk gevolg van de eerste zondeval. En deze had in elk geval voorzien moeten worden door hem die de mensen om te beginnen niet beter heeft geschapen dan ze zijn, en dan ook nog een val heeft opgezet waarvan hij wist dat ze erin zouden lopen, omdat immers alles zijn werk is en niets voor hem verborgen blijft. Dan zou hij dus een zwak, aan de zonde onderworpen geslacht uit het niets tot aanzijn hebben geroepen om het daarna over te leveren aan een kwelling zonder einde. Er komt tenslotte nog bij dat de god die verdraagzaamheid, vergeving van alle zonden en zelfs liefde voor de vijnand voorschrijft, die dingen zelf niet betracht, maar eerder in het tegendeel vervalt. Want een straf die intreedt bij het einde der dingen, wanneer alles voorbij en voorgoed afgelopen is, kan geen verbetering of afschrikking ten doel hebben: het is alleen maar wraak. Zo gezien schijnt het hele menselijk geslacht inderdaad bestemd te zijn voor de eeuwige verdoemenis, en daarvoor uitdrukkelijk geschapen te zijn - op die paar uitzonderigen na die door uitverkeizing (niemand weet waarom) worden gered. Maar afgezien daarvan lijkt het wel of de lieve Heer de wereld heeft geschapen opdat de duivel haar zou halen; hij had er dan ook beter aan gedaan het achterwege te laten. Zo zit het met dogma's als men ze sensu propio neemt; daarentegen is het nog voor een bevredigende uitleg vatbaar als men ze sensu allegorico opvat.[...]
uitgave: A.W. Hayn, Berlijn 1851
arthur schopenhauer over godsdienst:
[...]Dus pas de leer van Augustinus, die ook door Luther is bekrachtigd, is het volkomen christendom, en niet het 'oerchristendom' zoals tegenwoordig wordt gemeend door de protestanten, die 'openbaring' sensu proprio opvatten en beperken tot één individu - zoals ook niet het zaad eetbaar is, maar de vrucht. Maar het zwakke punt blijft altijd dat zij niet openlijk maar alleen heimelijk allegorisch mogen zijn, en daarom hun leer in alle als sensu propio wáár moeten presenteren, wat vanwege de absurditeiten, die voor allegoriën kenmerkend zijn tot voortdurend bedrog leidt en een groot nadeel van godsdiensten is. Wat nog erger is, op den duur komt aan het licht dat zijn sensu propio helemaal niet waar zijn, en dan gaan ze kapot. In zoverre zou het beter zijn, het allegorische karakter maar direct toe te geven. Maar hoe kan men het volk bijbrengen dat iets tegelijk waar en niet waar kan zijn? Omdat wij evenwel zien dat alle godsdiensten min of meer zo in elkaar zitten, moeten wij toegeven dat de mens in het absurde in zekere zin in zijn element is, en dat bedrog voor hem onmisbaar is - wat op andere terreinen wordt bevestigd.
Een voorbeeld van en een bewijs voor het bovengenoemde oorsprong van het absurde, namelijk de verbinding van het Oude en het Nieuwe Testament, levert ons onder andere de christelijke, door Luthers leidsman Augustinus uitgewerkte leer van predestinatie en genade. Volgens deze leer krijgt de een wél en de ander niet het voorrecht van de genade, die neerkomt op een kant en klaar bij de geboorte meegekregen privilege, en wel in de allerbelangrijkste aangelegenheid. Het ergerlijke en absurde hiervan komt alleen voort uit de oudtestamentische vooronderstelling dat de mens het produkt is van een vreemde wil en door deze uit niets tot zijn aanzien is geroepen. Maar in aanmerking genomen dat morele superioriteit in werkelijkheid is aangeboren, wordt de zaak totaal anders en veel zinvoller bij de brahmaanse en boedistische vooronderstelling van de zielsverhuizing. Wat iemand bij zijn geboorte uit een andere wereld en een ander leven aan voorrechten meebrengt, is volgens die leer niet de genadegave van een ander, maar de vrucht van zijn eigen daden in die andere wereld. Aan dat dogma van Augustinus is nog een ander dogma gekoppeld, namelijk dat uit de goddeloze en dus aan de eeuwige verdoemenis ten prooi gevallen massa maar weing mensen door de uitverkiezing en de predestinatie rechtvaardig worden bevonden en dus zalig worden, terwijl de anderen de welverdiende verdoemenis, dus de eeuwige hellepijn ten deel valt. Sensu prio opgevat wordt het dogma hier weerzinwekkend. Want het laat niet alleen de misstappen of zelfs het ongeloof van een vaak nauwelijks twintigjarige leven boeten met nooit eindigende helse straffen, maar bovendien is deze bijna algehele verdoemenis eigenlijk het gevolg van de erfzonde, en dus het noodzakelijk gevolg van de eerste zondeval. En deze had in elk geval voorzien moeten worden door hem die de mensen om te beginnen niet beter heeft geschapen dan ze zijn, en dan ook nog een val heeft opgezet waarvan hij wist dat ze erin zouden lopen, omdat immers alles zijn werk is en niets voor hem verborgen blijft. Dan zou hij dus een zwak, aan de zonde onderworpen geslacht uit het niets tot aanzijn hebben geroepen om het daarna over te leveren aan een kwelling zonder einde. Er komt tenslotte nog bij dat de god die verdraagzaamheid, vergeving van alle zonden en zelfs liefde voor de vijnand voorschrijft, die dingen zelf niet betracht, maar eerder in het tegendeel vervalt. Want een straf die intreedt bij het einde der dingen, wanneer alles voorbij en voorgoed afgelopen is, kan geen verbetering of afschrikking ten doel hebben: het is alleen maar wraak. Zo gezien schijnt het hele menselijk geslacht inderdaad bestemd te zijn voor de eeuwige verdoemenis, en daarvoor uitdrukkelijk geschapen te zijn - op die paar uitzonderigen na die door uitverkeizing (niemand weet waarom) worden gered. Maar afgezien daarvan lijkt het wel of de lieve Heer de wereld heeft geschapen opdat de duivel haar zou halen; hij had er dan ook beter aan gedaan het achterwege te laten. Zo zit het met dogma's als men ze sensu propio neemt; daarentegen is het nog voor een bevredigende uitleg vatbaar als men ze sensu allegorico opvat.[...]
Tuesday, September 11, 2007
Saturday, September 08, 2007
De moslim zit fout
Dat is wat Wilders beweert. Op marokko.nl praten we wat.
Amused, een Utrechtse autochtoon vindt:
Wilders zijn electoraat groeit, en Moslims zullen de eersten zijn die daar de dupe van worden. Vooralsnog hebben Moslims hier blijkbaar nog geen gepast antwoord op kunnen vinden. De versnippering waar jij het over hebt werkt dat natuurlijk ook niet in de hand. Om Wilders te stoppen is er namelijk maar 1 methode: Moslims in Nederland zullen de rest van de samenleving moeten overtuigen dat de Islam wel in onze samenleving past. En dat kan alleen maar door een gemeenschappelijk geluid. Ik denk overigens wel dat het mogelijk is, als ik zie hoeveel eendracht er is in haat tegenover Hirsi Ali, Elian, Wilders, Fortuyn - dan zal die eendracht toch ook eens voor iets positiefs aangewend kunnen worden?
Fauna, een moslima reageert:
Beste amused, dat is geen eendracht. Dat zijn schreeuwlelijkerds die alle media aandacht krijgen.Legio moslims reageren al op een gepaste manier, nl niet reageren. Waarom? Omdat ze zich niet aangesproken voelen wat Wilders predikt. Zij zijn geen radicale aankomende zelfmoordenaars vol geweld en gevaar.Dus waarom reageren?voorbeeldje:
Citaat:
Hadith LVI, 733: 'De Profeet zei: verbaas u niet als God me beschermt tegen beledigingen en verwensingen van de Koeraishiten. Ze beledigen Mudhammam en vervloeken Mudhammam terwijl ik Mohammed ben.'Omdat Mudhammam de dwaas betekent, een scheldwoord dat hij vaak naar zijn hoofd geslingerd kreeg, was de Profeet zo wijs ervan uit te gaan dat zijn vijanden het over iemand anders hadden, een product van hun verbeelding, en dat het in geen geval om zijn persoon gingEen subtiel onderscheid zou nu wonderen verrichten voor het naast elkaar bestaan van mensen met verschilldende geloofsovertuigingen...
Niet reageren dus. Dat is niet des Hieks. Deze wijsneus vindt het volgende:
Waakzaamheid voor Wilders is zeker wel gepast. Niet voor de persoon, maar voor het idee dat iedere moslim, als hij zijn godsdienst juist beleeft, uiteindelijk de ongelovige onder de knoet zal brengen.
Wilders' geëtaleerde kennis is zo gering, zijn uitleg dermate beperkt en fout, dat iedere moslim hierover zijn schouders zal ophalen. Hij heeft een probleem met het begrijpen van de islam.
Ook voor mij een atheïstische autochtoon is het niet moeilijk om Wilders' ideeën van het moment als te beperkt in te zien. Maar moet ik mijn schouders over hem ophalen? Zijn aanhang groeit. Nee, toch maar niet.
De laatste jaren heb ik het denken het onderspit zien delven, ik heb de vervlakking gezien, de verruwing, het scoren met one-liners. en nu, worden mijn gewaardeerde islamitische kennissen als intrinsiek fout in de hoek gezet terwijl ik als verdediger van de rede, die pleit voor een betere bestudering van de islam met name in nederland afgeserveerd als cultuurrelativist, naïeve multiculturalist en nu ook als knettergek. Begrijp goed, ieder die de woorden van Vogelaar, 'de islam zal zijn invloed hebben op onze cultuur' onderschrijft wordt hier door Wilders' de mond gesnoerd, zijnde knettergek.
Ik haal mijn schouders niet op, ik hou mijn mond niet dicht. Ik heb begrepen dat koranuitleg een secure zaak is. Voor de methode Wilders, 'pak een straffe passage en neem hem letterlijk', wordt iedereen gewaarschuwd, omdat hij gevaarlijk is. Het gevaar is tweeledig: het gedrag van mohammed_b zou navolging kunnen vinden en, van een heel andere orde, het verdeelt onze maatschappij in goede en foute mensen, waarbij nu alle moslims fout zijn omdat ze moslim zijn.
Ik ga tegen Wilders in. ik denk, op basis van wat ik in de praktijk zie, dat islamitisch geloof en rede & vrijheid van denken samen kunnen gaan. met die rede en die vrijheid ga ik tegen wilders' uitsluiting, de degradatie van de moslim en de multiculturalist in.
En ja juist ik, blanke atheïstische autochtoon. Wilders' ideeën zijn, zo vind ik, vooral een blank autochtoon probleem.
Tuesday, August 14, 2007
Ontploffing gasfles Meknes is mogelijk aanslag
De gasfles ontplofte nabij een bus vol toeristen in een drukke wijk van Meknes, maar behalve de jongeman raakte niemand gewond en was er geen materiele schade. De chauffeur van de touringcar zou de aanslag hebben voorkomen door cordaat optreden. Vooralsnog is de identiteit van de zwaargewonde man niet bekend. De Marokkaanse veiligheidsdiensten stellen een onderzoek in, zo meldt Maghreb Arabe Press.
Het doet me denken aan wat ik jaren geleden meemaakte. We voeren op het Amsterdamrijn kanaal. Aan de kant lag een jachtje dat om een sleep vroeg (nou ja, de mensen op het jachtje natuurlijk). Men bleek motorpech te hebben en wilde naar Wijk bij Duurstede gesleept worden.
Dat kon wel door ons geregeld worden. Even later wilde ik in de kuip door het achterraampje in het dekzeil naar onze sleep kijken, toen ik een vrij harde dreun gevolgd door getikkel (van gesprongen veiligheidsglas bleek later) op het kuipzeil hoorde. "wtf was that" (of woorden van gelijke strekking) keken mijn vader en ik elkaar geschrokken aan. Vervolgens keken we naar achteren en zagen dat het jachtje ontploft was, de ramen lagen eruit en de betimmering kwam los. Ik sprong naar buiten en keek naar de man van het jachtje. Die zei "we hebben hier een enorme ontploffing gehad". Snel naar de kant waar we afmeerden. De vrouw van de man was in de kajuit geweest op het moment van de ontploffing, de plek waar de boel geknald was zo leek het. Ze was behoorlijk verbrand, een akelig gezicht. Man was hevig geschrokken en stak een pijp op, kinderen vroegen aan mamma waarom ze zo'n grote uiterlijke verandering had ondergaan en waarom haar kleren gescheurd waren en mamma legde geduldig uit. Terwijl ze een ambulance aan het regelen waren (het was in de tijd dat telefoons een snoer hadden en er moest dus een telefooncel gezocht worden) nam ik eens een kijkje in het verwoeste jachtje waarvanuit ik dacht een gaslucht te ruiken. Binnen werd de gaslucht idd sterker. Naar enig zoeken was de oorzaak gevonden; in het vooronder lag een gasfles zijn inhoud voortijdig te verliezen.
Plotseling vielen alle stukjes op zijn plek; de ontploffing maar ook de motorpech. De lucht bevatte zo veel gas dat de motor niet genoeg schone lucht kon aanzuigen om tot goeie verbranding te komen. Later, toen ieder zijn weg was gegaan en mijn vader en ik nog wat napraatten konden we het niet laten om nog wat vrolijk te worden over de man - huisarts te Hilversum verzekerde hij ons nog - die met een open gasfles in het vooronder op de voorplecht ons pijprokend vroeg of hij ons niet teveel overlast bezorgde. "Nee, hoor ontploft u rustig verder" lachtten wij. De moraal van dit verhaal? Propaan is handig, als je zelf niet onhandig bent.
Het doet me denken aan wat ik jaren geleden meemaakte. We voeren op het Amsterdamrijn kanaal. Aan de kant lag een jachtje dat om een sleep vroeg (nou ja, de mensen op het jachtje natuurlijk). Men bleek motorpech te hebben en wilde naar Wijk bij Duurstede gesleept worden.
Dat kon wel door ons geregeld worden. Even later wilde ik in de kuip door het achterraampje in het dekzeil naar onze sleep kijken, toen ik een vrij harde dreun gevolgd door getikkel (van gesprongen veiligheidsglas bleek later) op het kuipzeil hoorde. "wtf was that" (of woorden van gelijke strekking) keken mijn vader en ik elkaar geschrokken aan. Vervolgens keken we naar achteren en zagen dat het jachtje ontploft was, de ramen lagen eruit en de betimmering kwam los. Ik sprong naar buiten en keek naar de man van het jachtje. Die zei "we hebben hier een enorme ontploffing gehad". Snel naar de kant waar we afmeerden. De vrouw van de man was in de kajuit geweest op het moment van de ontploffing, de plek waar de boel geknald was zo leek het. Ze was behoorlijk verbrand, een akelig gezicht. Man was hevig geschrokken en stak een pijp op, kinderen vroegen aan mamma waarom ze zo'n grote uiterlijke verandering had ondergaan en waarom haar kleren gescheurd waren en mamma legde geduldig uit. Terwijl ze een ambulance aan het regelen waren (het was in de tijd dat telefoons een snoer hadden en er moest dus een telefooncel gezocht worden) nam ik eens een kijkje in het verwoeste jachtje waarvanuit ik dacht een gaslucht te ruiken. Binnen werd de gaslucht idd sterker. Naar enig zoeken was de oorzaak gevonden; in het vooronder lag een gasfles zijn inhoud voortijdig te verliezen.
Plotseling vielen alle stukjes op zijn plek; de ontploffing maar ook de motorpech. De lucht bevatte zo veel gas dat de motor niet genoeg schone lucht kon aanzuigen om tot goeie verbranding te komen. Later, toen ieder zijn weg was gegaan en mijn vader en ik nog wat napraatten konden we het niet laten om nog wat vrolijk te worden over de man - huisarts te Hilversum verzekerde hij ons nog - die met een open gasfles in het vooronder op de voorplecht ons pijprokend vroeg of hij ons niet teveel overlast bezorgde. "Nee, hoor ontploft u rustig verder" lachtten wij. De moraal van dit verhaal? Propaan is handig, als je zelf niet onhandig bent.
Friday, July 06, 2007
Radical
Kiai is een japanse vechttechniek waarbij de kracht van de stem de 
tegenstander verlamt. Er schijnen kleine vogeltjes aan dood te kunnen gaan. Dat vogeltjes doodschreeuwen, dat is wat hè.
Er valt nog veel te leren. Overigens zit hier ook wel weer een grapje in. Je maakt met het meisje waar je verliefd op bent een boswandeling - meisjes zijn daar dol op weet je - en je toont je zachte inborst en eenheid met de natuur door een roodborstje te lokken. Plotseling stoot je de ijselijk schreeuw uit waardoor het vogeltje dood neervalt. Je kijkt het meisje aan met een overwinnaarsblik: 'ben ik radical or what? '
tegenstander verlamt. Er schijnen kleine vogeltjes aan dood te kunnen gaan. Dat vogeltjes doodschreeuwen, dat is wat hè.Er valt nog veel te leren. Overigens zit hier ook wel weer een grapje in. Je maakt met het meisje waar je verliefd op bent een boswandeling - meisjes zijn daar dol op weet je - en je toont je zachte inborst en eenheid met de natuur door een roodborstje te lokken. Plotseling stoot je de ijselijk schreeuw uit waardoor het vogeltje dood neervalt. Je kijkt het meisje aan met een overwinnaarsblik: 'ben ik radical or what? '
Waar komt die rotzooi toch vandaan?
Het presenteren van de islam als monolithisch zie je wel vaker. Meestal, misschien wel altijd, wordt 
dan de fundamentalistische islam bedoeld. De 'ware islam' die uiteindelijk zal leiden tot een oorlog - in de gewelddadige zin - tegen hen, die de islam bedreigen. Het is een feit dat deze vorm de meeste aandacht trekt. Het is opmerkelijk dat de andere manieren om islam te belijden zo onderbelicht zijn. Als je de islam als eenvormig ziet moet je wel alleen aandacht hebben voor de machtsstrijd die nu gevoerd wordt. Laat ik er ook eens wat gedachten aan spenderen. Je weet maar nooit hoe een koei een haas vangt.
Ik vraag me op dit moment af hoe ik het geweld uit fundamentalistische kring tegen het westen (VS, Europa, Australië, Canada, Israël) moet duiden. Als ik in beschouwing neemt hoe vooral de VS zich in de islamitische landen gedraagt, kan ik me wel voorstellen dat men zich in die islamitische landen niet veilig voelt. Maar moet ik de weerzin tegen het westen zien als religieus? Gaat men een strijd aan met het westen om de waarden van de islam te verdedigen? Of misschien moet ik het toch vooral zien als een politieke worsteling. Het zwakke Midden-Oosten is nu eenmaal een politiek strijdtoneel en de islamisten zijn partij hierin. Religie als tactiek.
Antwoord op deze vraag zou mij - het westen - beter kunnen doen anticiperen op mijn tegenstrever wiens doel het lijkt mij te vernietigen. Religieuze overtuiging dient anders benaderd te worden dan de politieke keuze. Een politieke keuze is onderhandelbaar, een religieuze overtuiging niet.Dat zou dus fijn zijn, een antwoord op die vraag. Maar het antwoord zal niet eenduidig te geven zijn. Wat ik ervan begrijp is dat wat als wat behorend bij de islam beschouwd vele politieke aspecten bevat. Het motief volgens dit begrip is hoeft dus niet eenduidig te zijn. Daarbij is de mens complex en niet eenduidig.
Het zou kunnen zijn dat een respectvol westen in religieuze zin gesproken - dat is een westen dat de islam als bevriende godsdienst ziet, en zich niet inlaat met het doemscenario van Huntington die een gewapende confrontatie met de islam voorziet - geen oplossing is voor het geweld tegen het westen, omdat het een vorm van politiek geweld is. Het zou zo kunnen zijn dat een politiek gesproken respectvol westen, dat wil zeggen in een rol als graag geziene afnemer van aardolie (en in mijn specifieke geval, handgeknoopte tapijten) of als betrouwbare bemiddelaar bij de politieke problemen, geen oplossing is voor het geweld dat het westen nu treft, omdat dat er een heilige oorlog gevoerd wordt tegen het verdorven westen.
Lastige materie wat mij betreft.
Wie het weet mag het zeggen. Ik geef toe dat de gewelddadigheid aan stem wint Toch alleen aandacht hiervoor wakkert angst aan en lijkt ons blind te maken voor de noodzaak om tot een nauwkeurige analyse te komen van wat er nu speelt. Dat lijkt toch noodzakelijk want de twee analyses die er nu liggen, 'de islam is het probleem' en 'de Midden-Oosten politiek van de VS is het probleem' voldoen beide niet volledig. Voor beiden is te veel tegenbewijs aan te voeren.
dan de fundamentalistische islam bedoeld. De 'ware islam' die uiteindelijk zal leiden tot een oorlog - in de gewelddadige zin - tegen hen, die de islam bedreigen. Het is een feit dat deze vorm de meeste aandacht trekt. Het is opmerkelijk dat de andere manieren om islam te belijden zo onderbelicht zijn. Als je de islam als eenvormig ziet moet je wel alleen aandacht hebben voor de machtsstrijd die nu gevoerd wordt. Laat ik er ook eens wat gedachten aan spenderen. Je weet maar nooit hoe een koei een haas vangt.Ik vraag me op dit moment af hoe ik het geweld uit fundamentalistische kring tegen het westen (VS, Europa, Australië, Canada, Israël) moet duiden. Als ik in beschouwing neemt hoe vooral de VS zich in de islamitische landen gedraagt, kan ik me wel voorstellen dat men zich in die islamitische landen niet veilig voelt. Maar moet ik de weerzin tegen het westen zien als religieus? Gaat men een strijd aan met het westen om de waarden van de islam te verdedigen? Of misschien moet ik het toch vooral zien als een politieke worsteling. Het zwakke Midden-Oosten is nu eenmaal een politiek strijdtoneel en de islamisten zijn partij hierin. Religie als tactiek.
Antwoord op deze vraag zou mij - het westen - beter kunnen doen anticiperen op mijn tegenstrever wiens doel het lijkt mij te vernietigen. Religieuze overtuiging dient anders benaderd te worden dan de politieke keuze. Een politieke keuze is onderhandelbaar, een religieuze overtuiging niet.Dat zou dus fijn zijn, een antwoord op die vraag. Maar het antwoord zal niet eenduidig te geven zijn. Wat ik ervan begrijp is dat wat als wat behorend bij de islam beschouwd vele politieke aspecten bevat. Het motief volgens dit begrip is hoeft dus niet eenduidig te zijn. Daarbij is de mens complex en niet eenduidig.
Het zou kunnen zijn dat een respectvol westen in religieuze zin gesproken - dat is een westen dat de islam als bevriende godsdienst ziet, en zich niet inlaat met het doemscenario van Huntington die een gewapende confrontatie met de islam voorziet - geen oplossing is voor het geweld tegen het westen, omdat het een vorm van politiek geweld is. Het zou zo kunnen zijn dat een politiek gesproken respectvol westen, dat wil zeggen in een rol als graag geziene afnemer van aardolie (en in mijn specifieke geval, handgeknoopte tapijten) of als betrouwbare bemiddelaar bij de politieke problemen, geen oplossing is voor het geweld dat het westen nu treft, omdat dat er een heilige oorlog gevoerd wordt tegen het verdorven westen.
Lastige materie wat mij betreft.
Wie het weet mag het zeggen. Ik geef toe dat de gewelddadigheid aan stem wint Toch alleen aandacht hiervoor wakkert angst aan en lijkt ons blind te maken voor de noodzaak om tot een nauwkeurige analyse te komen van wat er nu speelt. Dat lijkt toch noodzakelijk want de twee analyses die er nu liggen, 'de islam is het probleem' en 'de Midden-Oosten politiek van de VS is het probleem' voldoen beide niet volledig. Voor beiden is te veel tegenbewijs aan te voeren.
Monday, April 02, 2007
jan marijnissen is een politicus
jan marijnissen is een politicus als ieder ander. hij weet dat er voor de standpunten van wilders veel bijval te vinden is bij de autochtone nederlander. verder komt het natuurlijk goed uit dat hij de pvda kan aanvallen, de partij waar hij vooral zijn stemmenwinst vandaan haalt.
op dit moment is zijn bedekt verwijt aan dubbelpaspoorthouders met name in de pvda voor mij een niet welkom geluid. wat heb ik er aan dat de sp de pvda de tent uitvecht. wat heb ik aan een nieuwe pvda met een sterk regressief karakter. daarbij, ik vind de loyaliteitsvraag aan de dubbelpaspoorthouders overbodig en schadelijk. de sp maakt met het stellen van de loyaliteits vraag, want daar gaat het om, nu een fout.
ik zal het proberen uit te leggen. het paspoort van land van herkomst moet afgestaan worden als blijk van loyaliteit aan nederland. maar geeft dit dubbele paspoort een gebrek aan loyaliteit aan nederland aan? ik denk het niet. wij leven hier met zijn allen, werken, betalen belasting, stemmen en zijn loyaal aan de rechtstaat. daar ligt onze loyaliteit aan nederland. dat is voor een dubbel paspoorthouder niet anders dan voor mij. voor mij is het stellen van de loyaliteitsvraag dus overbodig.
is het winst willen halen uit het verslechterd klimaat van nu ook schadelijk? ik denk van wel. het standpunt van jan marijnissen jaagt het onbehagen jegens de ander aan. ten eerste is het steun aan wilders. hij zal gesterkt zijn troefkaart, de angst voor de islam, spelen en zo een verder een wig in de nederlandse samenleving kunnen drijven. ten tweede zal de stemmer gesterkt worden in het idee dat er iets mis is met de houder van een dubbel paspoort. dat zal de verslechterde verhouding zeker niet zal verbeteren. ten derde is het is het wat mij betreft heel goed voor te stellen dat het wrevel veroorzaakt bij de goedwillende dubbelpaspoorthouder wat op de langere termijn contraproductief werkt op de emancipatie van de allochtoon. schadelijk voor de verhoudingen dus, schadelijk ook voor het landsbelang.
ik hoop dat de ogen open gaan voor de wat minder aangename kant van jan marijnissen, het opportunistisch politiek bedrijven uit eigen- sp belang. hij wil nu weer wat groter worden over de rug van de dubbelpaspoorthouder, de pvda en wat mij betreft heel nederland, speculerend op de angst van de autochtone nederlander
op dit moment is zijn bedekt verwijt aan dubbelpaspoorthouders met name in de pvda voor mij een niet welkom geluid. wat heb ik er aan dat de sp de pvda de tent uitvecht. wat heb ik aan een nieuwe pvda met een sterk regressief karakter. daarbij, ik vind de loyaliteitsvraag aan de dubbelpaspoorthouders overbodig en schadelijk. de sp maakt met het stellen van de loyaliteits vraag, want daar gaat het om, nu een fout.
ik zal het proberen uit te leggen. het paspoort van land van herkomst moet afgestaan worden als blijk van loyaliteit aan nederland. maar geeft dit dubbele paspoort een gebrek aan loyaliteit aan nederland aan? ik denk het niet. wij leven hier met zijn allen, werken, betalen belasting, stemmen en zijn loyaal aan de rechtstaat. daar ligt onze loyaliteit aan nederland. dat is voor een dubbel paspoorthouder niet anders dan voor mij. voor mij is het stellen van de loyaliteitsvraag dus overbodig.
is het winst willen halen uit het verslechterd klimaat van nu ook schadelijk? ik denk van wel. het standpunt van jan marijnissen jaagt het onbehagen jegens de ander aan. ten eerste is het steun aan wilders. hij zal gesterkt zijn troefkaart, de angst voor de islam, spelen en zo een verder een wig in de nederlandse samenleving kunnen drijven. ten tweede zal de stemmer gesterkt worden in het idee dat er iets mis is met de houder van een dubbel paspoort. dat zal de verslechterde verhouding zeker niet zal verbeteren. ten derde is het is het wat mij betreft heel goed voor te stellen dat het wrevel veroorzaakt bij de goedwillende dubbelpaspoorthouder wat op de langere termijn contraproductief werkt op de emancipatie van de allochtoon. schadelijk voor de verhoudingen dus, schadelijk ook voor het landsbelang.
ik hoop dat de ogen open gaan voor de wat minder aangename kant van jan marijnissen, het opportunistisch politiek bedrijven uit eigen- sp belang. hij wil nu weer wat groter worden over de rug van de dubbelpaspoorthouder, de pvda en wat mij betreft heel nederland, speculerend op de angst van de autochtone nederlander
Sunday, February 04, 2007
Arbeit macht frei
That certainly brings back memories.
Eigenlijk meerdere
En dit is er een
Nadat ik met mijn opleiding aan de zeevaartschool was gestopt zat ik zonder geld. Ik pakte het eerste aan dat me via een uitzendbureau op mijn weg kwam: dierenverzorger bij een instituut dat onderzoek deed naar een gevreesde volksziekte. In oppervlakkig optimisme dacht ik nog dat me dat wel leuk leek. Ik hield van dieren en ik hoefde niet veel met mensen te praten. Dat was iets waar ik even geen zin in had, na de ellenlange gesprekken die ik met de zich als schizofreen ontpoppende vriend en hashverslaafde Jan S. gevoerd had. Gesprekken die andere omgang wezenloos en oppervlakkig maakte, maar die altijd leidden naar een diepe leegheid en niets dan zijn gekte.Daar ging ik dan vol goede moed. Een medewerker legde mij uit hoe ik muizestront ruimen moest, hoe de ratten met tumoren zo groot als tennisballen uit het kooitje getild moesten worden, hoe ik de Beagles voeren moest. Hoogtepunt van de dag was het voeren van de jonge poesjes. Gekookt hart in een ruime kamer met allemaal kleine kittens, de een nog schattiger dan de ander. De dagen verliepen traag en hetzelfde. Mijn stemming ging van optimistisch naar wat somberder. Langzaam begonnen de verschrikkingen van het centrum tot me door te dringen.Dat kwam niet in de laatste plaats door twee analisten die er werkten. Jonge jongens, hoger opgeleid en alle twee sadist. Ze hielden er een grote python op na. Op een dag riep een van hem me om me te betrekken bij een van hun hobby’s: het kijken naar hoe de python een vlaamse reus wurgt en verslindt. Ik stond erbij en ik keek er naar. In het begin nog even gefascineerd, dan toch verstoord door de bijna geile opwinding die er zich van de twee had meester gemaakt. Ik liep weg, zonder commentaar, gescheiden voortaan van de twee onderknuppels.Die konden mijn gevoeligheid niet zo waarderen en begonnen me te pesten. Hoogtepunt werd bereikt toen ze een muis de rug gebroken hadden en die in de kamer gooiden waar ik net de ratten met de grootste tumoren aan het verschonen was. Ik schrok en liet de rat die ik in mijn handen had vallen. Ik probeerde het beest nog te pakken maar kreeg alleen de staart te pakken, waar het vel van los liet. De rat schoot met tumoren en al en nu ook nog met ontvelde staart een hoek in. Ik draaide me naar de twee pestkoppen en keek ze aan. Een van hen had een bebloed mes in de hand en alletwee hadden ze bloed op hun witte voorschoot. Zelden heb ik zo’n minachting gevoeld.Maar goed, de rat moest uit zijn lijden verlost worden en ik durfde hem niet te pakken, laat staan te doden. Ik ging naar Theo, een dierenarts en onderdirecteur. Een ambitieuze man die directeur wilde worden, een beetje een niemendal, maar geen verrot mens. Hij hielp me. We vingen de rat en Theo gaf hem een spuitje.Bij de poezen was een opvallende kat. Een zwarte wit katertje met grote ballen, groter dan iedereen, somber voor zich uitkijkend van onder wat zware oogleden. Anders dan de anderen leek hij zijn lot te beseffen. Hij at vreugdeloos en besteedde geen aandacht aan mij. Ik dacht dat dit een bijzondere kat was en ik besloot hem mee naar huis te nemen. Ik had al een naam voor hem ‘Karlsson’ naar het jongetje dat kon vliegen. Ik besprak het tijdens de koffie die we altijd gezamenlijk dronken. De directeur, een grote rood behaarde joodse man keek me aan. Hij wilde even hierover met me praten.Hij vroeg me waarom ik de kat wilde meenemen. Wilde ik hem soms redden? Ik vertelde dat ik de kat bijzonder leuk vond en dat ik het leuk zou vinden om hem bij mij thuis te hebben. “Wij zijn geen onmensen” zei hij ineens, “we doen dit voor mensen”. “Dieren zijn mij minder waard dan mensen, daarom mogen wij er proeven mee doen, om mensen te helpen”. Ik verzekerde hem dat ik geen dierenactivist was maar dat het me om dit specifieke beestje ging. Plotseling viel mijn oog zijn op zijn arm getatoeëerd kampnummer. Hij zag dat ik het zag. We zwegen. De directeur wreef met zijn grote hand vermoeid over zijn gezicht en gaf zijn okay om het beestje mee te nemen. “En niet morgen een ander komen redden hè” zei hij er nog met een lachje.Niet lang daarna ging ik er weg. Een tikkeltje ouder een tikkeltje wijzer en misschien even een tikkeltje verdrietiger. Ik besloot stukjes te gaan fietsen. Bij Oud-Zuilen lang de Vecht kwam ik de twee kampbeultjes nog een keer tegen. Samen in een Golfje GTI. Een stuk vrolijker dan ik.
Subscribe to:
Posts (Atom)
.jpg)