Allah is groot

ik sprak gisteren een collega (ict_er, aan de databasekant). hij bleek conservatorium geschoold musicus te zijn. nou luister ik ook wel eens naar de beatles, dus we hadden een gesprek. hij had muziek in zijn hoofd, hij wilde er wat meer aan gaan doen

ik heb een tijd gehad dat ik muzikant wilde worden. ritmisch kon/kan ik met de besten mee, harmonisch ben ik geen wonder. een tweede stem hoor ik nog wel redelijk, maar om nou met iets nieuws op de proppen te komen, dat wordt lastig. waarom ik mijn droom - muzikant worden niet forfilled heb? het was mijn droom niet

anyway, we spraken over het ongrijpbare van muziek, componeren. zoals misschien bekend wordt westerse muziek volgens het zg. twaalftoonssysteem, twaaltonen, twaalftoonladers, bijelkaar passende tonen. daarbij, binnen de toonladder kun je een accoord maken, met een grondtoon, een terts, die drie tonen verder in de toonladder van de grondtoon ligt, en de quint, die vijf tonen verder op de toonladder van de grondtoon ligt. simpele popmuziek zoals r&r, punk, soul werd veelal gemaakt door drie/vier accoorden ten nemen en daar een melodietje van te maken. valt een hoop poen mee te verdienen

enfin, klinkt simpel genoeg. maar er is een catch. het gaat niet om de truuk. mooie nieuwe muziek begint in het hoofd. daar zit een apparaat dat in staat is om iets moois te vangen. zoals gezegd, mijn hoofd werkt harmonisch niet bepaald overtime, nieuwe melodiën worden daar niet gemaakt. toen computers sterk genoeg werden om er simpel mee te componeren heb ik eens, zonder dus eigenlijk iets te horen in mijn hoofd, een liedje gemaakt. helemaal volgens de regels van de kunst. maar het resultaat was teleurstellend, ik heb het verkocht aan vader abraham, maar verder nooit meer iets van gehoord. ja, ik dacht een flard terug te vinden in een comeback van eddy wally, het mooie 'ik heb een grote piemel' maar that was it

ik denk dat het met de koran bestuderen net zo is. je moet eerst het goddelijke in je hoofd horen. je kan wel stukjes uit de koran nemen, het neer pletteren maar het klinkt naar niks, of naar een eddy wally liedje 'allah is een grote'

laat de mensen die iets horen aub liedjes voor elkaar zingen. ik luister wel, en misschien brom ik soms een stukje mee. dat is mijn kerstwens op deze nulde kerstdag

Standbeeld voor een Staatsman

Winter op komst. Ik reed langs een armere wijk in Utrecht, de Staatsliedenbuurt. Flats, kleine huisjes. Met mensen die niet erg schrokken toen Icesafe zonder geld bleek te zitten en toen andere banken bijna failliet gingen boeide hen dat ook maar matig, stelde ik me voor.

Elders was wel opwinding over verloren gegaan kapitaal. Woede, verdriet. Rechtszaken werden aangespannen. En België zat zonder regering, niet fijn in deze tijd die vraagt om beleid. De Belgische Premier Leterme, die zich had ingespannen om de Belgische trots Fortis te redden, maakte wat te veel snelheid in te krappe bochten, vloog er vervolgens uit en met hem zijn regering.

En nu werd een andere hoofdrolspeler in het meeslepend Fortis verhaal, de Nederlandse minister van financiën Bos aangeklaagd. Hij zou met een verkeerde voorstelling van zaken last minute kapitaalkrachtigen verleid hebben tot een gokje Fortis dat verkeerd uitpakte. Dat moet hem kosten, 11 miljard, hier die poen, eist een krijtstreep die per uur declareert.

De Staatsliedenbuurt heeft nauwelijks in de gaten dat dit speelt vrees ik. Nergens zag ik opwinding over de poging tot greep in de Staatskast door de rijke. Stil zitten als je geschoren wordt zal het motto wel zijn. Zal er ooit een straat naar Bos vernoemd worden in die grauwe Staatsliedenbuurt?

Rechtbank heropent zaak Zuilense bende

UTRECHT - De rechtbank in Utrecht heeft donderdag het onderzoek heropend in een zaak tegen een bende die vorig jaar de wijk Zuilen onveilig zou hebben gemaakt. Een nieuwe tolk moet de gesprekken tussen de vermeende bendeleden vertalen.

De officier van justitie eiste twee weken geleden twaalf jaar cel tegen een 20-jarige verdachte die lid van deze bende zou zijn. Volgens de aanklager is deze verdachte betrokken bij zeven zeer gewelddadige pinovervallen in de wijk Zuilen in de herfst van vorig jaar. Het bewijs is voor een belangrijk deel gebaseerd op een gesprek dat de verdachten voerden in een arrestantenbus.

zuilen. mijn land van herkomst. vroeger kwam het gespuis er al tegen onze deur aan schoppen. het is er niet veel beter opgeworden vrees ik

ik kon over het kanaal op het industrieterrein lage weide een fabriek zien. nu ben ik pas geleden naar de cognos educatiedag geweest (zonde van tijd & geld overigens) die in die inmiddels van functie gewisselde fabriek (de fabrique heet het nu) gehouden werd. best gek om nu erin te lopen. vroeger fantaseerde ik om. dat het een heel groot schip was dat aangevaren kwam. de hoogste loods had wel iets van de brug van een schip n.l.

anyway, geweldadige overvallen. zo bont maakten ze het in mijn tijd niet. snottebellen en ander klein vergrijp. het tuigh jatte mijn step wel eens. gelukkig kon mijn moeder goed speuren en heel hard rennen en zo kreeg de wijkonverlaat na verloop van tijd een public arrest aan de broek. mijn moeder als diender en rechter tegelijk. een stevig greep in de bovenarm en de verzekering dat de volgende keer de straf wat minder aangenaam zou zijn

uiteraard, van de schrik bekomen, met zeven kleuren stront in het toch al bezeken ondergoed, werd er dan vanaf een afstandje gescholden. zo leerde ik de kracht van het negeren

ik koos een vrouw die op mijn moeder leek. zij heeft eens een de gejatte fiets van ons zoontje uit handen van een zich vervolgens in de krochten onder hc ophoudende junk gesleurd

'hier die fiets, die is van mij' sprak ze in vlammende toorn tegen de wat geschrokken junk. 'dat kan iedereen wel zeggen' sputterde hij nog wat tegen' . haar 'ik zeg het... en nou opgedonderd' daarbij hem de fiets uit de handen getrokken zette hem voor een voldongen feit. hij moest opnieuw op pad

daar kwam geen woord spaans aan te pas. tijden veranderen