Wednesday, February 16, 2005

Aanslag

Plotseling geeft hij zijn geheimen prijs
de gekozen plek
in zijn vorm
van godverlaten.

De mislukking kiest zijn einde
gruwelijker dan gedacht,
zo is de machteloze god voorbij.

Sterf dan maar, de aanslag blijft.
Ik ween met hete tranen mijn krokodilleogen schoon.

Datum: zaterdag 24 november 2001 9:56

Gisteren 's morgens op de fiets naar mijn werk wist ik het ineens: Wim is een krachtpatser. Ik zal het proberen zo kort mogelijk uit te leggen.

Zoals je weet ben ik nogal onder de indruk van de technische benadering van 'het voelen, het denken, het zijn' en zo had ik met genoegen gekeken naar het Teleac programma over de herse­nen. De uitgedragen moge­lijkheid, dat religie een product is van de hersenen is een denkbeeld dat ik zeker niet wil negeren.
Hoe het ook zij, om religie te accepteren in de opvatting als een buiten mij staande entiteit is voor mij tot nu toe niet mogelijk. Ik denk dat dit voor jou ook geldt en ik denk dat jij je lang verdedigd hebt tegen dit type religie. Dat juist je vader je hier van je plek heeft willen krijgen maakte het er voor jou niet makkelijker op. Ik denk (even met de grove penseel) dat je hierom een lastig leven hebt gehad waarbij de omgeving je weinig steun bood. Maar nou komt het goeie stuk, je hebt het lekker volgehouden en ondertussen geef jij je omge­ving de ruimte waarmee je een goed voorbeeld bent.
Gelul natuurlijk, maar goed, ik hou heel veel van je maar en dat is een eenvoudig truc­je, liefde krijgen is liefde geven. En van An hou ik ook heel veel, dat het maar gezegd is. En nou ga ik weer lekker studeren.

Aldus Hiek 231101.

Vraag, ben ik inderdaad zo?

Zelf vind ik me vnl een slimme figuur; redelijk oversext, die goed zorgt dat hij niet te kort komt.

Mìjn vader heeft in ieder geval gezorgd voor een goede oplei­ding van de ongelofelijk luie flikker.
Toen ik 'med studeerde', kreeg hìj last van godsdienstwaan; hij is een geboren cyclothym en dan kun je gemakkelijk in een psychose vallen, maar hij hield van mij.

Ik moest voor mezelf gaan zorgen en heb het in het onderwijs, middels 'Cals' en 'K IV', redelijk voor elkaar gebokst, vooral door een sterke sociale intelligentie.

Door een redelijke erfenis na het overlijden van mijn Mimi, ook weer dankzij de opstelling van Hendrik, kan ik me aardig bedruipen en ook hier en daar eens een helpende hand uitste­ken, hetgeen de sociale positie natuurlijk aanzien­lijk ver­sterkt.

Religie is een zwak punt; ik ben niet religieus in calvinisti­sche zin, argumenten:

I Er is/was geen 'zondeval'; we stammen af van chimpansees en dat zijn niet zulke lekkere jongens. Bijaldien is er geen 'erf­schuld'.(Wìj hebben die afstamming niet gewild)
Wèl een erfsmet zo je wilt.
Onze 'slechte' herkomst is verantwoordelijk voor oorlog­zuch­tig- en ander verwerpelijk gedrag.

II Er is geen hiernamaals; we zullen het moeten doen met
'het hier en het nu' en na de dood is er niets dan wat 'nako­me­lingen' over ons denken.

III Je kunt beter in 'God geloven' dan denken dat je alles weet: vertrouw op God maar houd je kruit droog!
Een fatalistisch gods-geloof is funest; dan liever atheist.

IV Er zijn twee argumenten tegen het 'hiernamaals'-geloof:

1. Evolutionistch heeft, het 'bestaan' van, een hiernamaals geen enkele waarde. Welk selectie voordeel heeft die notie?

2. Antonio R. Damasio heeft met zijn: " Ik voel dus ik ben" de basis verstevigd voor het idee dat, als de bovenkamer vervalt er geen gevoel meer kàn zijn ==> geen hiernamaals; ik voel niet dus ik ben niet.

V Een laatste overweging: ik maak deel uit van het 'systeem' wereld, daardoor is het onmogelijk een objectief oordeel te vormen; ik sta er niet buiten, mogelijkheden die resten zijn: compassie, dank­baarheid en aandacht. Wat is geluk?

Tot slot, toen ik jong was behoorde ik wèl tot het type vech­tersbaas, maar dan in letterlijke betekenis, getuige een aantal 'wapenfeiten'.

(Leo Mosheuvel drong er in 1953 bij mij op aan, Pierre Vinken een pak slaag te geven.)

Der Mensch ist, was er nicht isst

Het leven is een pillendoos
vol verboden vruchten
in jeugdig overmoed pakt men vaak
om pijnen te ontvluchten

plots is daar het demasqué
de vrucht blijkt gif te zijn
en is gif, wat zegen leek
juist oorzaak van de pijn

de zieke man rest nog slechts
soberheid en schrik
vertwijfeld zoekt hij naar z'n beeld
en vindt een slappe pik

daar breekt de man dan bij de knie
de here geeft niet thuis
vlucht in ’s hemels eeuwigheid
de bekering is niet pluis

Nog eenmaal zoekt de man zijn wil
bouwt op vanaf ’t begin
rest hem nog alleen de vraag
heb of had ik zin