Tuesday, December 23, 2008

Allah is groot

ik sprak gisteren een collega (ict_er, aan de databasekant). hij bleek conservatorium geschoold musicus te zijn. nou luister ik ook wel eens naar de beatles, dus we hadden een gesprek. hij had muziek in zijn hoofd, hij wilde er wat meer aan gaan doen

ik heb een tijd gehad dat ik muzikant wilde worden. ritmisch kon/kan ik met de besten mee, harmonisch ben ik geen wonder. een tweede stem hoor ik nog wel redelijk, maar om nou met iets nieuws op de proppen te komen, dat wordt lastig. waarom ik mijn droom - muzikant worden niet forfilled heb? het was mijn droom niet

anyway, we spraken over het ongrijpbare van muziek, componeren. zoals misschien bekend wordt westerse muziek volgens het zg. twaalftoonssysteem, twaaltonen, twaalftoonladers, bijelkaar passende tonen. daarbij, binnen de toonladder kun je een accoord maken, met een grondtoon, een terts, die drie tonen verder in de toonladder van de grondtoon ligt, en de quint, die vijf tonen verder op de toonladder van de grondtoon ligt. simpele popmuziek zoals r&r, punk, soul werd veelal gemaakt door drie/vier accoorden ten nemen en daar een melodietje van te maken. valt een hoop poen mee te verdienen

enfin, klinkt simpel genoeg. maar er is een catch. het gaat niet om de truuk. mooie nieuwe muziek begint in het hoofd. daar zit een apparaat dat in staat is om iets moois te vangen. zoals gezegd, mijn hoofd werkt harmonisch niet bepaald overtime, nieuwe melodiën worden daar niet gemaakt. toen computers sterk genoeg werden om er simpel mee te componeren heb ik eens, zonder dus eigenlijk iets te horen in mijn hoofd, een liedje gemaakt. helemaal volgens de regels van de kunst. maar het resultaat was teleurstellend, ik heb het verkocht aan vader abraham, maar verder nooit meer iets van gehoord. ja, ik dacht een flard terug te vinden in een comeback van eddy wally, het mooie 'ik heb een grote piemel' maar that was it

ik denk dat het met de koran bestuderen net zo is. je moet eerst het goddelijke in je hoofd horen. je kan wel stukjes uit de koran nemen, het neer pletteren maar het klinkt naar niks, of naar een eddy wally liedje 'allah is een grote'

laat de mensen die iets horen aub liedjes voor elkaar zingen. ik luister wel, en misschien brom ik soms een stukje mee. dat is mijn kerstwens op deze nulde kerstdag

Monday, December 22, 2008

Standbeeld voor een Staatsman

Winter op komst. Ik reed langs een armere wijk in Utrecht, de Staatsliedenbuurt. Flats, kleine huisjes. Met mensen die niet erg schrokken toen Icesafe zonder geld bleek te zitten en toen andere banken bijna failliet gingen boeide hen dat ook maar matig, stelde ik me voor.

Elders was wel opwinding over verloren gegaan kapitaal. Woede, verdriet. Rechtszaken werden aangespannen. En België zat zonder regering, niet fijn in deze tijd die vraagt om beleid. De Belgische Premier Leterme, die zich had ingespannen om de Belgische trots Fortis te redden, maakte wat te veel snelheid in te krappe bochten, vloog er vervolgens uit en met hem zijn regering.

En nu werd een andere hoofdrolspeler in het meeslepend Fortis verhaal, de Nederlandse minister van financiën Bos aangeklaagd. Hij zou met een verkeerde voorstelling van zaken last minute kapitaalkrachtigen verleid hebben tot een gokje Fortis dat verkeerd uitpakte. Dat moet hem kosten, 11 miljard, hier die poen, eist een krijtstreep die per uur declareert.

De Staatsliedenbuurt heeft nauwelijks in de gaten dat dit speelt vrees ik. Nergens zag ik opwinding over de poging tot greep in de Staatskast door de rijke. Stil zitten als je geschoren wordt zal het motto wel zijn. Zal er ooit een straat naar Bos vernoemd worden in die grauwe Staatsliedenbuurt?

Saturday, December 13, 2008

Rechtbank heropent zaak Zuilense bende

UTRECHT - De rechtbank in Utrecht heeft donderdag het onderzoek heropend in een zaak tegen een bende die vorig jaar de wijk Zuilen onveilig zou hebben gemaakt. Een nieuwe tolk moet de gesprekken tussen de vermeende bendeleden vertalen.

De officier van justitie eiste twee weken geleden twaalf jaar cel tegen een 20-jarige verdachte die lid van deze bende zou zijn. Volgens de aanklager is deze verdachte betrokken bij zeven zeer gewelddadige pinovervallen in de wijk Zuilen in de herfst van vorig jaar. Het bewijs is voor een belangrijk deel gebaseerd op een gesprek dat de verdachten voerden in een arrestantenbus.


zuilen. mijn land van herkomst. vroeger kwam het gespuis er al tegen onze deur aan schoppen. het is er niet veel beter opgeworden vrees ik

ik kon over het kanaal op het industrieterrein lage weide een fabriek zien. nu ben ik pas geleden naar de cognos educatiedag geweest (zonde van tijd & geld overigens) die in die inmiddels van functie gewisselde fabriek (de fabrique heet het nu) gehouden werd. best gek om nu erin te lopen. vroeger fantaseerde ik om. dat het een heel groot schip was dat aangevaren kwam. de hoogste loods had wel iets van de brug van een schip n.l.

anyway, geweldadige overvallen. zo bont maakten ze het in mijn tijd niet. snottebellen en ander klein vergrijp. het tuigh jatte mijn step wel eens. gelukkig kon mijn moeder goed speuren en heel hard rennen en zo kreeg de wijkonverlaat na verloop van tijd een public arrest aan de broek. mijn moeder als diender en rechter tegelijk. een stevig greep in de bovenarm en de verzekering dat de volgende keer de straf wat minder aangenaam zou zijn

uiteraard, van de schrik bekomen, met zeven kleuren stront in het toch al bezeken ondergoed, werd er dan vanaf een afstandje gescholden. zo leerde ik de kracht van het negeren

ik koos een vrouw die op mijn moeder leek. zij heeft eens een de gejatte fiets van ons zoontje uit handen van een zich vervolgens in de krochten onder hc ophoudende junk gesleurd

'hier die fiets, die is van mij' sprak ze in vlammende toorn tegen de wat geschrokken junk. 'dat kan iedereen wel zeggen' sputterde hij nog wat tegen' . haar 'ik zeg het... en nou opgedonderd' daarbij hem de fiets uit de handen getrokken zette hem voor een voldongen feit. hij moest opnieuw op pad

daar kwam geen woord spaans aan te pas. tijden veranderen

Wednesday, September 10, 2008

Gevecht Om de Grebbeberg

ik heb een tentje gekocht dat in 2 seconden op te zetten is. ga ik gebruiken in kamp 4, vlak onder de top van de grebbeberg, die ik in september wil gaan bedwingen

ik hou jullie op de hoogte

kamp 0, zaterdag, 30 augustus 2008 15:44

bij een stevig zuid-oost 1 beaufort blijkt mijn tentje toch behoolijk door te buigen. goed dat ik dat nog even getest heb, want dit gaat op 49 meter hoogte natuurlijk niet lukken. gauw nog wat extra lijnen inkopen voor extra versteviging. ook weer niet teveel, want alle gewicht moet naar boven. voel me verder goed, sterk, rustig, en opgewonden. de berg ligt daar, en ik zit hier...

even de groeten aan rhenenaar steven, die me zou helpen tot kamp 3, maar die niet meekan. overvallen door een hevige diaree. hij is te verzwakt en de berg kent geen mededogen. zou het luisteren van de nieuwe cd van jan smit dit veroorzaakt hebben? heb voor alle zekerheid alle palingpop door de plee gespoeld

okay, later meer. groeten vanuit kamp 0

maandag, 1 september 2008, 7:58

nog steeds vast in amerongen. de vergunning van teammember petâh uit den haag om door te mogen is niet in orde, zeggen ze. wat er precies aan de hand is weet ik niet, ik zie alleen druk doende mensen die opgewonden dingen beweren. wat een gezeur. waren we maar via langbroek gegaan, daar zijn ze niet zo lastig

het weer is omgeslagen. we houden het goed in de gaten natuurlijk, en de jongens van 'grebbelinie weerdienst' doen een hell of a job maar toch heeft de omslag en het noodweer van gisteravond ons wel verrast. een furieuze 3 beaufort zuid-west sloeg ons geïmproviseerd kamp plat. in slagregens, ik telde vier/vijf druppels easy, zo goed en zo kwaad als het ging de boel op poten gehouden

goed, het schijnt dat er vandaag extra documenten voor petâh aankomen en zo niet dan moeten zonder hem verder. een persoonlijk drama, maar september is echt de enige maand waarop de berg zich laat beklimmen en we kunnen ons geen vertraging meer veroorloven

ik meld me later. groeten uit het achterlijke amerongen

dinsdag, 2 september 2008 9:04

de papieren van petâh zijn rond, toch mogen we niet verder. er schijnt tribale onrust te zijn tussen elst en remmerden. het gebied is gesloten want het is er te gevaarlijk. het is niet te zeggen hoe lang dit gaat duren, maar naar verluidt besloegen de vorige schermutselingen tussen elst en remmerden 84 jaar. dat kan dus nog wel even duren

er zit niet anders op dan om terug te gaan via odijk naar wijk bij duurstede waar 4 kilometer stroomopwaarts een doorwaadbare plaats in de rivier schijnt te zijn. dan kunnen via eck en wiel en lienden door naar rhenen. we moeten nog wel een lokale bekende van de rivier vinden die ons naar de overkant kan brengen en we moeten extra dragers inhuren om onze spullen droog naar over overkant te krijgen

ik begin behoorlijk sachereinig te worden. misschien eet ik te weinig. het eten dat ons door teammember sonja, head of food and beverages, wordt voorgezet is wel goed, maar het is veel te weinig. het lijkt wel of ze alle porties halveert. ik krijg veel te weinig binnen. fout! bij deze ontberingen moet je goed eten. ik ga morgen met haar praten

vanaf een onrustige utrechtse heuvelrug, hongerig en een tikkeltje angstig, groeten

(ps. er kwam net een hele boze man voorbij, waarschijnlijk een elstenaar. hij keek ons somber aan vanaf zijn wagen en gooide een appel naar ons, die maar net mistte. de toestand verslechtert met de minuut. gauw weg hier)

woensdag, 3 september 2008 09:20

die sonja blijkt a tough lady. ik heb haar vanmorgen even aangesproken op de grootte van de porties eten, maar ik kon haar niet vermurwen om ze iets groter te maken. ze vindt het team aan de dikke kant. pffft, wat een onzin, ik ben een grote kerel, stevig, maar dikkig...? nee hoor. volgens mij ziet ze het verschil tussen spieren en vet niet. vrouwen, ...

kon vannacht niet slapen. er gaan geruchten dat de rivier enorm gezwollen is na alle regenval van de laatste dagen. de doorwaadbare plek 4 km stroomopwaarts wijk bij duurstede schijnt onbegaanbaar te zijn. wachten op beter weer. ondertussen hebben we kamp gemaakt iets voorbij langbroek. aardige, nieuwsgierige natives, die ons kwamen opzoeken met lokale lekkernijen zoals appel in reuzel en kippevet. sonja keek bedenkelijk

ik mis l. en de kinderen enorm. soms vraag ik me af waarom ik dit doe, de ontbering, het gevaar de eenzaamheid. maar de roep van de berg is te sterk. ik voel het al sinds mijn jeugd

heb een brief gekregen van jakko, een avonturier & schrijver uit rotterdam. hij adviseert de berg te bestijgen via de noordkant. idd de makkelijkste klim, maar de controle aan de noordkant, daar is nauwelijks door te komen. we nemen een andere route, een die nog niet vaak gedaan is. gevaarlijk, maar ik voel dat we het kunnen. een sterk, ervaren team met een uitstekende moraal

vandaag door naar wijk bij duurstede. we hebben een os gekocht die ons door de modderige uiterwaarden van de lek moet helpen. daarbij hebben we een de naam van iemand uit wijk gekregen die de rivier aldaar als zijn broekzak schijnt te kennen. nu de extra dragers nog

voel me sterk. de reuzel en het kippevet doen me duidelijk goed. gisteravond heeft teammember roelof, een klimmer uit drenthe, volksliederen uit zijn streek gezongen. een ondeugend volkje, die drenthenaren, dat blijkt...

Donderdag 4 september 2008 13:00

wijk bij duurstede. onderdak gevonden bij herbergh 'nooit meer slapen'. vreemde naam idd voor een herbergh, maar we hadden weinig keus. de herbergier is een grote man met een woeste kop die vreselijk hard kan lachen. we wilden weten wat hij ons te eten aan kon bieden, maar daar stak sonja een stokje voor. we zijn contractueel verplicht om strikt haar dieet te volgen. sodefuck! ik wist hier dus niets van. ik keek teamleader bonke, avonturier uit oldebroek, aan en hij knikte

met peteâhr (zo wordt zijn naam gespeld vertelde bonke) gaat het niet zo goed. hij is koortsig en onrustig. af toe mompelt hij wat of hij zingt rare liedjes. geef me 'broâdjuh è met ûh ' en 'ado den haag hoâligans' oid. ik heb aan sonja, die het haagsch dialect kent wat het betekent. broodje ei met uit dus. misschien wil hij dat, sonja weigerde het hem te geven. "we hebben trouwens helemaal geen eieren" zegt ze. pfft gelul zeg, het barst hier van de kippen, we kunnen er zat kopen. sonja echter keek me onverstoorbaar aan bij haar weigering zulks te doen. ijzeren sonja

roelof zit met de herbergier schuine liedjes te zingen. ondanks dat we geen eitjes krijgen is roelof aardig verhit. het valt ook niet mee zonder vrouw. enfin, we zitten pas op dag drie, maar tja... ik heb natuurlijk beloofd l. trouw te blijven. dat zal niet moeilijk zijn want er is, behalve sonja, geen vrouw in het team, alleen ruwe, behaarde avonturiers. ik denk wel dat ik me in zal kunnen houden. roelof lijkt het minder nauw te nemen, ik verdenk hem ervan dat het hem allemaal niet zoveel kan schelen. wàt een levenslust en dat zonder eieren

morgen de rivier over. als peteâhr niet snel opknapt zullen we hem moeten achterlaten. ik zal vannacht stiekem een broodje ui met ei voor hem maken, en hem wat lavaczod geven, een streekdrank gestookt van appels die hier veel gedronken wordt. het schijnt dat je daar bijna alle germs mee doodt, dus misschien helpt het peteâhr. sonja mag het niet merken natuurlijk, maar goed, zij slaapt - zijnde de enige vrouw (...) van het gezelschap - alleen, dus dat zal wel lukken

Vrijdag, 5 september 2008 15:00

de doorwaadbare plek. nou, als dat doorwaadbaar is, dan ben ik een marokkaan, mijn hemel... enfin, de gids geeft ook wel aan dat het water wel erg hoog staat. vandaag gaan we niet over. ons geïmproviseerd kamp is tegen de plek aan en we moeten ieder moment bereid zijn om op te breken en over te gaan. tinus plotseling... maar hij zal wel weten wat hij doet

gisteravond, toen sonja te bedde was bij de waardin een paar eitjes en wat lavaczod voor péteârh geregeld bij de waardin. ik gaf haar een knipoogje om haar te bedanken, dat ze verkeerd opvatte. ze wenkte me naar een hoekje en deed haar rokken omhoog. ik stond er wat ongemakkelijk bij en ik legde uit dat ik haar slechts ff wilde bedanken, maar ze pakte mijn hand en drukte die op haar borst. "bedank me maar even stevig" zei ze. ik moest weer bedanken. een heel verlijdelijke aanbod overigens. de waardin is een struise, jonge vrouw, lang haar, volle lippen en een klaterende lach. ooit zal ik misschien spijt hebben dat ik haar aanbod zo versmaadde, voorlopig wil ik l. trouw blijven

met péteârh de avond doorgebracht. hij knapte zienderogen op van het 'broâdjuh è met ûh en vooral de lavaczod. hij begon te vertellen over zijn geboorteplaats den haag, of du hâegh zoals hij het uitspreekt. hij vindt dat in den haag de mooiste vrouwen wonen. "moâieâhruh wèven dan in du hâegh vind juh niet". "eâhr zèn natuurlèk oâk un hoâp kakwèven, maar toch". hij bedankte me voor het eten en de drank "man as ik joâh niet, dan had ik so aan de verkeâhde koânt ven èt gras kenne kômme te leggeh". teveel eer hoor, een mens legt het niet zo gauw af, en zeker niet zo'n sterke kerel als péteârh

enfin, op afroep naar de overkant dus. ik ga maar ff rusten, je weet nooit wanneer het showtime is

maandag 8 september 2008 9:45

een vreselijke gebeurtenis. bij het oversteken van de rivier is péteârh van de wagen gegleden in in de rivier terecht gekomen. we hebben hem niet meer kunnen redden. hij was al snel aan ons zicht ontrokken. we hoorden hem nog roepen: 'teâhring, kunnen julliuh muh ff uit ut wateâhr halen. ik leg ut af ik diuh kou' maar na verloop van tijd werd het stil. de duisternis was ingetreden en we moesten het zoeken staken. de volgende dag zijn we hem stroomafwaarts gaan zoeken maar we hebben niets gevonden

nu moeten we een beslissing nemen, gaan we door of breken we af. ik denk dat we door moeten. péteârh heeft er niets aan als we nu stoppen. het is verschrikkelijk maar het leven heeft zo zijn tegenslagen en rampen. maar daar moet je je niet door teneder laten slaan

vanmiddag valt de beslissing. ik wil verder. natuurlijk ben ik kapot van wat er gebeurd is, maar ik wil, ik moet. het is te laat om nu te stoppen. als ik om kom dan zou ik ook willen dat de expeditie voort gezet werd en de top gehaald wordt. péteârh, waar je ook bent, we doen het voor jou

dinsdag, 9 september 2008 8:40

we kunnen door, en we gaan door. we wisten dat we een gevaarlijke tocht begonnen, en dat we misschien niet allemaal ongeschonden terug zouden komen. bonke, de teamleader heeft een korte toespraak gehouden. wat spreekt hij mooi. je kan merken dat hij brujason is. we hebben een vuur gemaakt en daar allemaal een eigen dierbaar iets ingegooid, we hebben het oude 'how fragile we are' gezongen, elkaar vastgehouden en afgesloten met een wassing in de rivier

nu gaan we op weg naar maurik. daar schijnt een gemeenschap te wonen die een oude geloofstraditie in stand houdt. we gaan naar hun leider bada_bing iv, directe afstammeling van de legendarische bada_bing de rijke die in de omgeving van utregt gewoond heeft. bada_bing nr. 5 zal ons langs de vijandige wittemannen loodsen, een volk van bozige mensen dat zich een vrijstaat verworven heeft na de grote burgeroorlog. ze hebben het niet zo op vreemdelingen en schijnen vooral verbaal erg ruw te zijn

wat is er al veel gebeurd. ik sta zo ver af van thuis. een beetje eenzaam gevoel. gelukkig heb ik wat kontakt met cees, een utregter, waarmee ik wat herinneringen aan onze moederstad kan ophalen

woensdag 10 september 2008, 9:30

cees en ik zijn uitgekozen om contact te leggen met de afstammelingen van bada, zoals ze zich noemen. dit omdat we utregse roots hebben. overigens schijnt er iets speciaals te zijn, de afstammelingen van bada schijnen niet te eten deze maand. vreemd genoeg maakt dat ze juist wat toeschietelijker. toch, het blijft moeilijk om met deze groep om te gaan omdat we vooral cultureel nogal verschillen. ooit leek het dat we samen konden gaan, omdat er een besef leek te zijn dat we niet over elkaar konden oordelen en dat ons meer bond dan ons scheidde, maar we zijn we een verschillende weg gegaan. niemand schijnt meer precies te weten hoe het zover kon komen. overigens houden de afstammelingen van bada van een oud spel, het fûtbol. dat is ons aanknopingspunt. ik heb de hand weten te leggen op een oude seizoenkaart van bada de rijke, die fan van fc utreg was. een mooi geschenk natuurlijk, dat de toenadering zeker zal vergemakkelijken

cees. hij is een afstammeling en erfgenaam van henk westbroek, politiek vernieuwer, de man pim de katholiek - ooit gekozen als grootste nederlander omdat hij hollands onvrede een stem gaf, later verguisd omdat hij kaal & idd katholiek was en omdat iemand de schuld moest hebben van de burgeroorlog - uit leefbaar nederland gooide omdat hij, pim, niet naar westbroek's pijpen wilde dansen. in westbroek's memoires is pim de katholiek al een paria, een armoezaaier met een te grote bek. één hoofdstuk, veertien bladzijden, fortuyn en zijn puin. na het onthoofden van de linkse elite, in de heksenjacht waar de fortuynisten aan ten prooi vielen, is dit hoofdstuk vaak geraadpleegd omdat hier de harde kern van pim's volgelingen met naam een toenaam werd genoemd

westbroek heeft een fortuyn vergaard in de utregse horeca, waarvan cees nu nog steeds de vruchten plukt. cees heeft veel geld en hij betaalt voor een groot gedeelte deze moeder aller tochten. ik heb hem gevraagd of hij sonja er niet uit kan gooien, maar hij vindt haar wel lekker. ik vroeg hem wat hij bedoelde, sonja's eten of sonja zelf. hij keek me een beetje lachend aan... cees vindt sonja zelf lekker! hoe curieus... anyway, ik geef toe, de expeditie doet sonja goed


donderdag, 11 september 2008 12:15

cees en ik waren vroeg op pad om met de afstammelingen van bada te spreken. door weilanden, langs een afgesloten arm van de rivier. in de buurt van maurik kwamen we langs een groepje jongens die ons minachtend aankeken. 'wat kijk je' zei een van hen tegen mij toen ik hem kennelijk te lang naar zijn zin aankeek. opdat moment kwamen er wat ordebewakers vanuit het niets. 'skoet' zei een kalende, wat dikkige man tegen de jongen die mij aangesproken had. 'aaah ahmed de kontenlikker, wat moet je met die holandieen' zei deze. de man bedacht zich even en gaf toen de jongen met zijn stok een behoorlijke slag. 'kowed weld harram' siste hij. de jongen schoot naar voren en maakte zich vervolgens uit de voeten. van een afstand gooide hij nog een paar stenen. 'ik zoek je baba wel op' zei de man die kennelijk ahmed heette mompelde nog iets van 'amsterdammerts, tfoe' maar besteedde verder geen aandacht aan de jongen. we legden uit wat we kwamen doen en ahmed zei dat we hem konden volgen

'salaam aleikum, welkom goazerds, god zij geprezen, ik heb van jullie komst gedroomd' zei bada_bing no. 5 toen we in zijn huis binnentraden. 'ik kan helaas niets met jullie eten of drinken want het is net onze vastenmaand. misschien ken je dat nog wel uit overleveringen van voor de oorlog'. wij knikten, cees zei 'natuurlijk mân vroeger woaren er heel veul moslims in uterèèg, de biebieleteek baarst vaan de boeke over die gaaste'. bada lachte en zei 'ik hoar da jûh un knaap stukkie uterèègs proat, moar as je het nie errug vin proat ik toch liever algemeen beschaafd badaás, daar zijn we hier mee opgegroeid. het is een taal die iedere hollander makkelijk verstaat, verschilt eigenlijk nauwelijks van het abn. het is een neutrale taal die het ons mogelijk maakt om met iedere bevolkingsgroep te communiceren zonder dat we door onze taal met vooroordelen te maken krijgen. tja, behalve dan met de amsterdammerts, die ons proviciaal noemen als je ze niet in hun dialect aanspreekt maar wat boeien zij nog? enfin, laten we to the point komen, jullie willen de grebbeberg bedwingen, maar daarvoor moeten jullie langs de kwaadaardige wittemannen en hun honden, heb ik dat goed? wij knikten

er hing een zweem van een glimlach over het gezicht van bada no. 5. 'ik kan jullie helpen,' sprak hij 'maar jullie moeten me wel een tegendienst bewijzen. zijn jullie daartoe bereid? ik heb een neefje dat, hoe zal ik het zeggen, in een wat lastige fase van zijn leven zit. op de een of ander manier krijgen we geen vat meer op hem. hij is brutaal, hij wil niet leren, hij doet zelfs niet mee aan deze heilige vastenperiode. we zijn tot de conclusie gekomen dat onze wereld te klein voor hem is en nu wil ik aan jullie vragen of hij met jullie expeditie meekan. het is een sterk jong, hij kan jullie als drager best van nut zijn, en hij kan jullie langs de wittemannen brengen. van jullie wordt verwacht dat je hem discipline leert, het harde leven van de avontutier zal hem volwassen maken. een ding, hij mag geen varkensvlees of alcohol'

cees en ik trokken ons even terug om te overleggen. we hadden eigenlijk geen keus, kwamen we al snel tot de conclusie. we moesten langs de wittemannen en bada was de enige die ons kon helpen. we accepteerden en gaven bada no. 5 een hand. die wenkte en daar kwam ahmed die de jongen die ons zo brutaal had aangesproken aan het oor meevoerde. zijn moeder liep er handenwringend achteraan. 'doe hem geen pijn, hij iesh goeie jonge'. de jongeman werd losgelaten, hij wreef even zijn oor en boog voor bada no. 5, wierp een valse blik op ahmed en ging daarna naar zijn moeder die hij kuste. dan keek ons aan. 'ik ga mee' zei hij

vrijdag, 12 september 2008 11:53

we zijn vergeten bada_bing de rijke zijn seizoenkaart aan no. 5 te geven. stom. misschien kan ik hem later meegeven aan onze gids en drager oudjirif, neef van no. 5

couscousin 5 zoals cees en ik hem noemen gedraagt zich nogal vervelend. toen we vertrokken en zijn vrienden afscheid namen (nou ja, we kwamen toevallig langs zijn hanggroepje) deed hij alsof we hem gevangen hielden. hij praatte in een voor ons niet te verstaan dialect met amsterdamse tongval met de jongens dus wat ze precies zeiden weet ik niet, maar ze keken ons voortdurend minachtend aan. 'kenker raciste' riep er een ons na toen we verder gingen. cc no 5. liep met gebogen hoofd te doen alsof hij naar de gevangenis moest. 'wat doe je zielig, man' zei ik tegen hem maar hij deed alsof hij me niet hoorde. nou ja, laat maar, ik heb wel wat anders aan mijn hoofd dan het imago van een puber

terug hebben we bij bonke verslag gedaan. hij was niet zo blij met cc no 5. nou ja dan moet hij zelf de onderhandelingen maar gaan doen. bonke had geloof ik liever gehad dat ik bada no. 5 gedwongen had tot medewerking zonder dat er een tegenprestatie tegenover stond. hmm

even langs sonja geweest met cc no. 5's dieet wensen. enfin, geen probleem, er zijn meerdere teammembers met dezelfde voorkeur

de komende twee dagen langs de wittemannen. cc no 5 zegt dat ze kermis hebben dit weekend en dat ze dan allemaal dronken worden. dat zou het een stuk makkelijker moeten maken, maar hun waakhonden drinken niet. gelukkig hebben martini mee, een teammember dat goed met honden is

maandag, 15 september 2008 14:25

de wittemannen bij eck & wiel gerond. er was idd kermis. we zijn er 's nachts langs getrokken. we hoorden in de verte de muziek, vooral oud-hollands traditionele meezingers zoals 'huilen is voor jou te laat' en 'is je moeder niet thuis, marie' die luidkeels meegebruld werden. martini heeft geweldig werk gedaan door de honden van het zangbeluste volkje te vangen. hij heeft hij ze afgericht en de besten doen nu dienst als trekdier. de rest wordt doorverkocht op de hondenmarkt van lienden waar altijd veel vraag is naar de kleinere hond. cc no 5 was van weing nut. eerst had hij zich verslapen, later bleek hij bang voor honden te zijn. het is wel een beetje een blok aan het been deze jongen. hoewel hij zijn goeie kanten zal hebben, wij hebben ze nog niet ontdekt helaas. hij zegt dat hij een ontmoeting met koningin maxima heeft gehad en dat ze hem een hand gegeven heeft. wat een fantast zeg. verder is hij voordurend aan het stunten, trekt wheelies met de ossekar. sonja is gek op hem. geeft het eitjes. nou zijn ze er ineens wel! wat een raar wijf zeg

het weer is geweldig, hoewel het vannacht bitter koud was. we moeten vandaag tot lienden komen. wat een mooi groen gebied is dit zeg. zacht glooiende weilanden, mooi sterk vee, grazend, veel koeien, een enkel paard. veel bloemen nog, en af en toe een vriendelijk bijtje zoemend langs mijn hoofd

jaap, een noordeling filosofeert over waarom joodsche mensen intellectueel zo veel presteren. hij stelt dat de pogingen om dit volk uit te moorden een strenge selectie inhield. alleen de sterksten overleefden. tenenkrommend, alexander joods, wordt er duidelijk ongemakkelijk van. ik vertelde maar ff snel een mop om de lucht te klaren. god ziet dat het niet goed gaat op de wereld dus hij geeft de 10 geboden. hij probeert ze aan de germanen te slijten. wat houdt dat zoal in vragen ze. nou, gij zult niet doden. ja eh hallo, dat gaat niet lukken zeggen de germanen, en god moet het verderop gaan zoeken. dan komt hij bij de romeinen. ook zei vragen wat het inhoudt. je mag niet met een vrouw trouwen, die al getrouwd is zegt god. hunh? zeggen de overspelige romeinen, ja daahag, dat moet toch kunnen, we doen niet anders. dan komt god bij de zigeuners. die zullen niet meer mogen stelen, volgens een van de 10 geboden. maar dat is onze bron van inkomsten zeggen de zigeuners. uiteindelijk komt god bij de joden. wat kost dat die 10 geboden vragen die. het is gratis zegt god. ooh, zeggen de joden, doe ze maar alle 10

dinsdag, 16 september 2008 14:49

lienden. alle kleine hondjes verkocht aan een opkoper. hij was er nogal ruw mee. hij zal er toch geen slechte plannen mee hebben?

lienden heeft een rijk muzikaal leven. er wordt veel op een zessnarig maar ook wel twaalfsnarig instrument gespeeld. weinig zang, maar virtuoos spel. verder een enorme fruitmarkt. het lijkt me een welvarende gemeenschap

vlak achter lienden ligt de rivier die we weer over zullen moeten. geen doorwaadbare plekken dus we zullen op zoek moeten naar iemand die ons er per veer over kan zetten. voorbij lienden langs kesteren naar opheusden schijnt er een te zijn

ik heb vannacht heel merkwaardig gedroomd. ik weet nog niet wat ik ermee aanmoet. zou het door de eitjes komen die ik nu ook van sonja krijg?

woensdag, 17 september 2008 14:57

we zijn vannacht overvallen door een posse van de wittemannen. achteraf wel stom natuurlijk om hun honden mee te nemen, maar goed we dachten dat ze ze niet zo snel zouden missen. we hebben geld geboden en martini de schuld gegeven, gezegd dat wij eigenlijk niet wisten dat hij de honden meegenomen had. de wittemannen accepteerden onder voorwaarde dat ze martini mee konden nemen om hem te straffen. daar gingen we mee akkoord. martini schreeuwde moord en brand natuurlijk maar op de een of andere manier was iedereen, behalve martini, tevreden met de regeling. hij werd vastgebonden & meegenomen. we hoorden hem nog ijselijk schreeuwen toen hij zich de afstraffing van de inmiddels dronken wittemannen moest laten welgevallen. we konden er niet van slapen, dat was wel vervelend

de volgende dag wat katterig naar de veerplaats. morgen de rivier weer over en dan iets terug naar het basiskamp aan de voet van de berg. dan kan het gevecht echt beginnen. het loopt voorspoedig, het weer is goed, al is het erg koud

jaap de noordeling ontwikkelt zich zonderling. hij lult me de oren van het hoofd over muziek, beweert dat hij de kleur van een klank kan zien. ik moet bonke toch eens vragen of hij niet vindt dat jaap een risicofactor is. ik bedoel, als ik straks op die hoogte van iemand afhankelijk ben waarvan ik denk dat hij ze ziet vliegen, ik weet het niet hoor, dat voelt niet goed

donderdag, 18 september 2008 16:22

we zijn er! iets voor de grebbe, een zijstroompje van de rivier, tegen de berg aan het basiskamp. sonja heeft een grote keuken ingericht waarvanuit ze ons culinair wil gaan verwennen. cc no 5 is keukenhulp geworden. de jongen wordt steeds welvarender. ik verdenk sonja ervan dat ze de jongen iets extra's toestopt, en meer. schandalig eigenlijk, hij is twintig jaar jonger dan zij

ik zet hier mijn albatros op, mijn trouwe katoenen tent die behoorlijk wat ruimte biedt en vooral beschutting. gemaakt om te overleven op de genadeloze hollandse waddeneilanden waar slagregens, harde wind, ontrouw & alcohol een mens tot waanzin drijven kunnen, was de albatros een oase. ik zal het hier ook nodig hebben, rust, de komende dagen, want de berg, majestueus nu in de herfstzon, de top duidelijk te zien, zal mij zijn grimmige kant zeker tonen

vanmiddag verder opbouwen, morgen de dragers uit rhenen mobiliseren en klimmersmode inslaan (in rhenen is 'van oudsher david' nog steeds de plek die je niet kunt overslaan als je volgens de laatste fashioninzichten naar boven wilt), dan een rustdag om vervolgens naar kamp 1 op 14 meter te klimmen. een stevige stuk, maar het is te doen. we vertrekken met veertien man. het eerste stuk zal beslagen worden met houten haringen want de berg is uiteindelijk van zand en daarvoor zijn houten haringen nu eenmaal het beste. de weersvooruitzichten zijn goed. er is wel een storm voorspeld op 6,5 meter om ongeveer 16:00 uur maar we hopen om deze tijd dan al in kamp 1 te zijn

dinsdag, 23 september 2008 18:00

het gevecht om de top is nu echt begonnen. eerst toch de verpozing in het wufte rhenen, waar we ons hebben gelaafd aan alles wat dit stadje met haar geweldige bewoners ons te bieden had. inkopen gedaan bij 'voorheen david, david en nog eens david' zoals het klimmersmodehuis nu genoemd wordt. wat staat die bikini sonja goed! je kunt je natuurlijk afvragen wat een bikini in een klimmerslijn doet, maar goed, dat is voor de kniesoor. het rhenense nachtleven bruist, er wordt midden in de nacht gedanst dat het een lieve lust is. de bewoners werken van twaalf tot twee, dwz. de mannelijke - de vrouwen beginnen aanzienlijk eerder en gaan door tot een uur of zes - en gaan dan op het plein coka kauwen tot in de kleine uurtjes. de hele avond en nacht wordt er muziek gemaakt. we hebben een dag extra uit moeten rusten om van al het feesten bij te komen

verrassing: sonja gaat mee omhoog. bonke vindt dat ze het kan. cees mopperde nogal 'waat begin dat kolerewijf nou weer voor aaagtelijke plaanen, doar komp alleejn trammelaaant vaaan' maar ging toch accoord, toen hij sonja in bikini had gezien. 'lekker wijf wel, ag la moar meegoan ook' zei hij. utrechters, ze zijn allemaal hetzelfde

dan de klim naar kamp 1. zoals gezegd, lastig met onderweg windstoten en furieuze neerslag. jaap de noorderling werd het halfverwege te veel. voorop klimmend, vreemde geluiden uitstotend, en ook neuriend, waarin ik 'blauw' van 'the scene' dacht te herkennen keerde hij plotseling om, keek ons aan, zei 'krijg toch allemaal de klere' en begon weer aan de afdaling. ik ben blij, ik zag in hem geen waardevol teammember

nu dus in kamp 1 op 14 meter. uitrusten. het is erg koud. wie warmt mij vannacht?

woensdag 24 september 2008 20:16

wat een verschrikkelijke klim. uitstel was niet mogelijk want met het komende storm seizoen rest ons niet veel dagen meer om de top nog te halen, maar wat hebben we geleden. kamp 2 ligt een respectabele 7,43 meter boven kamp 1 en we moesten dus naar 21,43 meter. hoog dus en ijle lucht om in te klimmen. je hapt voortdurend naar lucht, bij elke stap die je zet moet je wel 15 keer in- en uitademen. en dan die behoefte om te stoppen, om je gewoon maar te laten vallen

daarbij, het is levensgevaarlijk. een misstap en je stort in de peilloze diepte naast de richel waarlangs we gaan. De talloze levenloze lichamen van omgekomen klimmers waarmee de omgeving bezaaid is vormen een macaber en vervreemdend decor

roelof de ondeugende drent was geweldig. wat een kerel! steeds voorop, haringen slaand, touwen spannend, ondeugende drentse wijsheden debiterend en anderen aansporend is hij de man die deze etappe een succes gemaakt heeft, die ons er doorgeholpen heeft. bonke liep vanaf 18 meter steeds te huilen. vies gezicht zeg, een volwassen man met een snottebel. gelukkig gaat hij niet verder dan kamp 3 op 35 meter

nu dus kamp 2 op het roelofsen plateau. een dag rust om aan de ijle lucht te wennen en om extra zuurstof aan te laten voeren. vannacht klaart het op; een zeer koude nacht is voorspeld. ik hoop dat sonja weer bij me in mijn tent kruipt en met me ritmische bewegingen maakt om warm te blijven

donderdag 25 september 2008 9:16

het weer is sterk verbeterd. mijn humeur is desondanks slecht. sonja heeft ipv. mij te warmen vanacht bonke ritmisch getroost. bah wat een misselijk stel. het was windstil vannacht en ik kon het paar door het dunne doek letterlijk volgen. ik kon geen oog dicht doen, ik ben maar een boek gaan lezen, 'how to survive your teammembers'. de eerste de beste kans die ik krijg om ze de diepte in te laten storten zal ik grijpen

enfin, het uitzicht is hier voorteffelijk. ver beneden me kan ik de rivier nog zien. still the river flows, brings me to the sea. les femmes infideles... ach ja, zo gaat dat. bonke schup ik voor zijn ballen, die jankerd. ik pleur zijn vooraad tissues weg, dan is het voor meneer 'ik ben zoooo gevoelig' gauw afgelopen. hij glijdt dan over zijn eigen snot met een noodvaart terug naar het basiskamp

ik zal cees eens ff raadplegen over bonkes functioneren. misschien kunnen we samen tegen bonke zeggen dat hij beter niet mee kan naar kamp 3. dat het voor hem beter is om vanuit kamp 2 coördinerend op te treden. voor iedereen beter, ook voor bonke. bonke heeft gewoon veel tijd nodig voor zichzelf nu, de berg is hem duidelijk de baas

als bonke nog steeds niet van ophouden weet, dan vraag ik wel aan cc_nr_5 of hij bonke's kamp 3 tent in de fik wil steken. ik vind het erg om de jongen te corrumperen, maar het kan niet anders

vrijdag 26 september 2008 16:55

okay, i overreacted misschien a little bit. ben nog wel met bonke gaan praten. hij voelde zich goed en er was voor hem geen reden om niet volgens plan tot kamp 3 te gaan op 35 meter. ik vroeg hoe het zat met zijn voorraad tissues, maar die is op orde; hij had nog voldoende om zijn neus de volgende klim proper te houden

we zijn er nu. de klim viel mee, het weer werkte mee en bonke liep niet meer voortdurend te janken. toch, sonja kijkt hem niet meer aan. misschien komt het omdat ik sonja op mijn beurt even geen blik meer waardig keur. zo zijn we zwijgend naar kamp 3 gegaan. op roelof na natuurlijk, die ging weer voorop nu met cc nr. 5 die een natuurtalent is. snelle maar voorzichtige klimmer, scherpe blik, sterke armen. roelof praatte veel met cc nr. 5 deze keer. ze hadden reuze lol

cees kwam sachereinig als laatste om bonke op te duwen. misschien ook beter want hij heeft het aan zijn darmen en laat... enfin, je begrijpt dat je niet achter hem wilt klimmen

kamp 3 zonder veel problemen, dan wat hoofdpijn door het gebrek aan zuurstof bereikt. sonja zette haar kamp 3 tent uit de buurt van bonke dicht bij mijn tent. ik zag bonke een beetje schuins verontrust kijken, hij voelt wel aan dat hij voortaan zichzelf zal moeten troosten. als hij maar genoeg tissues heeft vannacht (net goed loser, net goed)

maandag 29 september 2008 16:40

waar moet ik beginnen? bonke is weg. we hebben een vreselijk ruzie gehad, dwz. 's nachts stond bonke, die zich echt niet meer onder controle had, te schreeuwen over van alles en nog wat. er was geen touw aan vast te knopen. ik ging naar hem toe om te praten, om hem te kalmeren. hij was volkomen door het dolle. hij daagde mij uit door me te vragen hem in het gezicht te slaan. ag ja, ehm... plotseling haalde hij uit een raakte me op mijn kin. dat deed gemeen zeer. hij wilde doorgaan, maar ik had al eerder met dit bijltje gehakt en maakte me even klein. vervolgens greep ik hem bij zijn keel en duwde hem naar achteren, over een richel waardoor hij viel. ik was erg boos. ik zei tegen hem dat hij zijn bek moest houden en dat als hij me nog een keer aan zou vallen ik hem zou afmaken. hij was slap en had zich overgeven

toen ik losliet krabbelde hij overeind en begon langzaam weer agressief te worden. sonja kwam erbij en die zij dat het afgelopen moest zijn. bonke schreeuwde nog wat en rende de nacht in, richting cuneraweg. we hebben hem nog wel even nagelopen maar omdat het zo donker was stopten we al vrij snel. het was levensgevaarlijk. we hoorden nog wat geschreeuw, maar konden niets meer voor bonke doen. weer heeft de cuneraweg een slachtoffer geeist vrezen we

de volgende dag naar kamp 4. een stille klim alweer. ik lig nu alleen in mijn kamp 4 tentje dat in 2 seconden op te zetten is. ik hoop dat ik goed slaap vannacht, ik voel me een beetje, wat zal ik zeggen, slapjes

dinsdag, 30 september 2008 9:08

the weirdest dream. tot een uur of 02:00 rustig geslapen. daarna, het leek alsof... ik half wakker half slapend een gesprek aan het voeren was. 'je ziet het niet, je kijkt niet' hoorde ik. het was aardedonker, ik zag iid. niets. ik vroeg 'wat is er'. 'je wilt antwoorden, maar je ziet het antwoord niet' klonk het. 'wat bedoel je, wie ben je' vroeg ik. 'ik ben je vader, je zoon, de geest van jimi'. ik schrok en vroeg 'mag ik een domme vraag stellen'. 'domme vragen bestaan niet' klonk het. 'ben je God'? een korte lach en 'okay, er zijn domme vragen' als antwoord, 'het zal je duidelijk worden op de top' 'morgen zal het duidelijk zijn'

ik ben koud en akelig. straks het laatste stuk naar de top. enfin, we zien wel. een stevige klim met cc nr. 5, roelof, sonja & cees. ik voel me vreemd, alsof het er niet meer toe doet. ik meld me later

woensdag 1 oktober 2008 18:00

alles is anders. ik ben alleen. alleen cees is er nog

een vreselijke laatste klim, hevige sneeuwstormen, onbegaanbare stukken waar we levensgevaarlijke omwegen moesten maken, bijna verdwaald, en toch, om 14:16, de top!!!

ik betrad als eerste het hoogste punt. achter mij klom roelof, daar weer achter cc nr. 5, dan sonja en als laatste kwam cees boven. even een ongeloofelijk geluksgevoel, een euforie. we pakten elkaar beet en roelof zoende me hevig vol op de mond

dat verbrak mijn trance. ik keek naar roelof en hij keek terug. dan begon hij zich langzaam van zijn kleren te ontdoen. even dacht ik dat hij gek geworden was, maar nog weer later dacht ik dat ikzelf gek aan het worden was. roelof trok aan zijn wilde haar en trok het af. onder zijn pruik zat een donkere bos krullend haar. hij trok zijn trui uit en er sprongen een paar borsten tevoorschijn. dan trok hij aan zijn gezicht, zijn gegroefd gezicht, trok vel los en trok zijn masker af. ik dacht dat ik door de grond zakte; het was l.!

'wa... wa...' stamelde ik. 'ja, miles', zei l. ik ben het. 'waarom, wat, hoe'. l. legde me uit dat ze deze keer me wilde volgen, dicht bij me wilde zijn als ik op mijn expeditie was. ze wilde me zien als een vlieg op de wand. 'miles, ik wilde weten of ik door met je wilde, maar dat kon ik alleen weten als ik ook dit leven, dat je niet met me wilt delen, van je ken'

ik stond perplex, maar was ook geschrokken, dacht aan wat er deze tocht allemaal gebeurd was. 'heb je je antwoord gevonden?' vroeg ik zenuwachtig

l. zei: 'jawel, lieve miles, ik weet dat het geen zin heeft om verder te gaan. wij hebben geen toekomst. je bent hier gelukkig, in deze barre omstandigheden, en ik wil thuis een paars truitje breien, en tv kijken op de bank. dat gaat niet samen. ik verhuis met de kinderen naar rotterdam. je vriend jakko heeft daar een leuk appartement voor me gevonden. het is beter voor ons. miles, ik ga nu. ik hoop dat we je in rotterdam wat vaker zien dan we de laatste jaren hebben gedaan. het ga je goed'

l. begon de afdaling zonder nog een keer om te kijken. ik was met stomheid geslagen en keek in ongeloof om me heen. daar zag ik sonja in haar bikini interessante houdingen aannemen. even verderop lag cc nr. 5 op zijn knieën

deze kwam omhoog en keek om zich heen. zijn oog viel op sonja. hij sprak:

'sonja, luister naar me ik moet iets belangrijks zeggen. ik wil met je trouwen. jij met je kookkunst en je aandelen fortis en ik met mijn jeugd en mijn opdracht moeten een verbinding aangaan. ik wil dat je mijn vrouw wordt. ik zal goed voor je zorgen, je bent nog een mooie vrouw, in de kracht van je leven en ik zal je alles geven wat je van me nodig hebt. samen kunnen we terug naar mijn gemeenschap en doen wat er moet gebeuren'

'ja leuk' zei sonja, 'het is weer eens wat anders en hee wat schelen we, hooguit 20 jaar. enfin, ik kan nog wel ff mee hoor.' ze gaf cc nr. 5 een hand en samen begonnen ze de afdaling

daar stonden cees en ik. alleen op de berg. cees krabde eens aan zijn kont en zei, 'das ook wat. maar wat nu?' 'tja ik weet het niet' zei ik. 'laten we maar naar beneden gaan. ik denk dat ik maar een expeditie naar de top van de vaalserberg ga voorbereiden heb jij nog geld?'

Wednesday, February 13, 2008

Ik mag je niet

een doodgewone zaterdagmorgen en het was al druk in de stad. ik moest wat spullen halen en stond met mijn fiets op de drukke viestraat in utrecht. ik moest naar de overkant maar man, er was geen doorkomen aan. mijn koppijn werkte niet mee. er kwam een opening in het verkeer en vlug kon ik net even voor een bus langs oversteken. de buschauffeur toeterde en inderdaad het ging maar net, ik moest vlug de stoep op. ‘sorry’ zei ik tegen een ik dacht marokkaanse man van een jaar of dertig wiens pad ik nu blokkeerde. hij keek me even aan en knikte

ik stapte af en kon eigenlijk niet vooruit, daar was de reling van de brug of achteruit, daar was het verkeer. ik probeerde eerst vooruit en daarna achteruit. ‘’wat wordt het nou’ sprak de man wat ongeduldig ‘vooruit of achteruit’. Ik raakte geirriteerd ‘doe ff rustig oudste’ zei ik ‘ik zei toch sorry’. ‘sorry, sorry’, daar heb ik toch niks aan’ sprak hij duidelijk ook wat geirriteerd ‘je moet gewoon opschieten’. Ik werd kwaad ‘ik moet niets, en al helemaal van jou niet’ zei ik en ik keek hem vervaarlijk aan

wat van mij niet’ zei hij ‘wat van mij niet’. ‘je moet gewoon niet zo grote bek tegen me hebben' zei ik 'je ziet toch dat ik bijna door die bus overreden werd’. 'dat is mijn probleem toch niet. ga aan de kant klaar…’ zei hij. ‘dat maak ik zelf wel uit kutjong’ zei ik ‘ik maak zelf wel ff uit of ik voor je opzij ga, wat wil je doen dan, laat je anders je bomgordel ontploffen?’ . ‘waaat zeg jij, vieze kaasssh, ik ga jou in sloot gooien’ hij weer op hoge toon. ‘dat is de gracht, sukkel, leer eens nederlands, hoe lang ben je al hier? jullie denken alles maar te kunnen gaan uitmaken met je grote bek en je achterlijke geloof, maar mooi ff niet gozer’. de man werd nu egt kwaad ‘wat praat jij …en hij begon in zijn takki takki moerstaal onbegrijpelijk te zijn, maar het klonk niet vriendelijk. ik schold terug ‘jullie met je grote smoel tegen vrouwen, ik ken jullie hoor, schelden in de moskee op de hollanders, hè, klootzak’. dit was hem teveel geworden en hij raakte me flink op mijn kin. de oude oorlogswond sprong open en ik bloedde direct behoorlijk. ‘smerige kankermoslim’ beet ik hem toe. ‘ik ben geen moslim’ zei hij ‘ik ben roma zigeuner’

ik staarde hem in ongeloof aan, zigeuner? ‘ooh sorry’, zei ik, 'ik dacht dat je moslim was…' ‘geeft niks’ zei de man en hij liep weg. ik stelpte het bloed van mijn kin en zette mijn fiets op slot. daarna liep ik wat trillend naar de albert hein op de hoek om een flesje drinken voor de schrik te halen. het kassameisje keek me wat onderzoekende bruine ogen aan en noemde het af te rekenen bedrag. ik merkte dat ik mijn portemonee miste

Thursday, January 17, 2008

wilders wil islamitische na-aperij verbieden

(den haag) - pvv-leider geert wilders wil islamitische na-aperij verbieden. hij gaat hiertoe binnenkort een motie indienen in de tweede kamer. gevraagd naar wat we onder na-aperij moeten verstaan, deelde de pvv-leider mee dat we bijvoorbeeld kunnen denken aan besnijding. ook de erkenning van mohammed als profeet zou hier onder kunnen vallen. joden mogen zich in nederland wel laten besnijden. "zij besnijden al zo lang en leveren nooit een probleem op. laten we wel zijn, die islamieten zijn gewoon na-apers. dat moet afgelopen zijn"

de directeur van de voorhuid-bank reageert verbaasd. hij stelt dat zijn voorraad huid, die gebruikt wordt bij transplantaties in geval van ernstige brandwonden, voor een groot deel uit islamitische voorhuid bestaat. hij vindt dat wilders zich moet realiseren dat als door zijn voorstel doorgevoerd wordt, er patiënten niet geholpen zullen kunnen worden. verder meldt hij dat de heer wilders in het verleden de billen heeft gebrand en het heel goed mogelijk is dat er een stukje islamitische huid zich op zijn bil bevindt. hij vind dat de heer wilders niet een ander moet verbieden waar hijzelf wel voordeel bij heeft gehad

wilders ziet het probleem niet. Hij stelt speciale varkens-farms voor die huid kunnen leveren om het verlies aan voorhuid goed te maken. gevraagd naar de mogelijkheid van een stukje islamitische huid op zijn bil deelde de pvv-voorman mee dat hem dat worst zal zijn. “De huid bevindt zich volkomen geassimileerd op mijn reet”, aldus wilders

de groot-moefti van syrie heeft geschokt gereageerd. hij benadrukt dat het absoluut niet de bedoeling is dat er islamitische huid door niet-moslims gebruikt wordt en kan zich dan ook niet anders dan een zionistisch complot voortstellen dat deze illegale handel heeft opgezet

hij begrijpt dat de islamitische gemeenschap geschokt zal reageren op dit pervers pedofiele en ook wel homo-erotisch nieuws, en roept op om te protesteren tegen deze belediging. hij hoopt dat de massale demonstraties zonder geweld kunnen verlopen, maar hij denkt dat de vlam flink in de pan zal slaan

eshan jami heeft als reactie op de groot-moefti licht stotterend aangifte gedaan van bedreiging