Ik was mijn zondigheid beu en zag in sommige christelijke ogen zuiverheid. Ik dacht 'laat ik me eens openstellen' en ging in kersttijd met een collega mee naar een viering. Maar ik vond het een truttige gezelligheidsvereniging. Obligate blijheid over de dood van Jezus en de Liefde Gods, veel gezang en weinig wol.
Ik verveelde me al snel rot en de duivel kreeg vrij spel bij mij. Ik werd overmand door wrevel, en schaamte toen ik met mijn arm ten hemel mijn liefde voor Jezus bezong.
Mijn dieptepunt werd bereikt toen de vrouw naast me zich in het kruis begon te duwen. Was de vrouw extatisch en werd ze overmand door erotische gevoelens, of had de duivel ook haar te pakken en dreef deze middels haar zo de spot met deze bijeenkomst? Misschien moest ze gewoon heel nodig pissen. In ieder geval was het heel vervreemdend. Soms vraag ik me af of ik het wel echt heb meegemaakt.
De collega had gezongen als solist en was na afloop erg gelukkig. Ik wilde zijn roes niet bederven en was blij voor hem, maar wist al wel dat de pinstergemeente niet mijn redding was.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
.jpg)
No comments:
Post a Comment