Wat deed Cees in ’63

Waar was u toen John F. Kennedy vermoord werd? Voor de meeste van ons een niet meer zo gemakkelijk te beantwoorden vraag, maar hoe anders is dit voor Cees Snel. Hem staan de gebeurtenissen noch haarscherp op het netvlies, alsof het allemaal gisteren gebeurde. Achter de zwijgzame Cees gaat meer schuil
dan de meeste van ons weten. Cees zelf wordt er niet zo graag meer aan herinnerd, maar hij was de bewuste dag in Dallas. Cees is van een generatie die niet praat maar doet en dat kon men destijds bij de CIA goed gebruiken. En die bewuste dag November 22, 1963 – een dag zwanger van verkiezingskoorts en samenzwering - was Cees - codenaam 'Mr. Quicky' - ingezet als verbindingsman on Elmstreet. Zijn wapen losjes in het borstholster en steeds radiocontact houdend met de centrale regie, stond hij als de casual voorbijganger de omgeving in de gaten te houden. “Oh, Hello Mr. Oswald” groette hij zijn buurman die hem verwezen aankeek en doorliep zonder iets te zeggen. “Zeker niet zo goed geslapen”, dacht Cees en wenste hem nog een “nice day” na. Daar gaf de radio door, dat de presidentiële stoet zijn checkpoint tot op 1 kilometer was genaderd. In de verte kon hij de open limousine al aan zien komen. Cees werd merkwaardig kalm. Hij voelde dat er iets ongelooflijks ging gebeuren, iets waar hij geen invloed op had maar dat zijn leven een definitieve wending zou geven. Het radiocontact viel uit of liever gezegd, ging over in een laagfrequente ruis en als in een droom zag Cees de stoet voorbij komen. Hij keek de president recht in het sympathieke gezicht. De president zwaaide relaxed naar de menigte en leek zich van geen gevaar bewust. Cees wilde ergens voor waarschuwen, maar zijn stem leek bevroren en zijn armen waren als verlamd. Zich verder aan zijn lotsbestemming overgevend en nu met kalme berusting zag hij de wagen van zich wegglijden. De schoten kwamen bijna als een verlossing. Cees zag in slowmotion hoe de president eerst voorover boog en dan achterover sloeg. Hij zag de presidentsvrouw op de achterplecht van de auto iets pakken en tegelijkertijd kwam er iets grijzigs en ronds met grote snelheid op hem af. In een reflex ving Cees de presidentiële hersenen op met de borst en stopte deze vervolgens losjes onder de rechtervoet, nog net voordat ze de stoeprand passeerden. “Out” brulde een man naast hem maar Cees wist: de buitenkant van de hersenen moeten de buitenkant van de stoeprand volledig gepasseerd zijn om van out te kunnen spreken. Het was hem volledig duidelijk; hij ging voetballen bij Sint Maarten!